Day: 14. júlí, 2003

Það er ótrúlegt hvað orðið arfleifð er orðið algengt í daglegu tali eftir að fólk uppgötvaði hvernig á ekki að skrifa það og hélt sig við það, eiginlega mun algengara en tilefni gefur til. Hin algenga orðmynd arfleið er bara því miður ekki til nema sem stýfður boðháttur sagnarinnar arfleiða (arfleið þú).

Hér má aftur á móti finna gervalla beygingu nafnorðsins arfleifð. Vinsamlegast tileinkið ykkur eða sleppið því. Í einhverjum tilfellum gæti seinni kosturinn reynst auðveldari. Óþarfi að flækja hlutina um of eða hvað?

Þunnildi
Ég er ekki frá því að ég sé ennþá þunnur eftir laugardagskvöldið. Ég held samt að ég hafi sloppið nokkuð vel. Þunnasti maður allra tíma var alltaf Alli. Í ljósi bindindis hans get ég þó ekki sagt það lengur.
McAdamíserun
Merkilegt þykir mér að malbikarar nokkrir sem voru að sinna iðju sinni við spítalann klukkan átta í morgun eru enn að fyrir utan heimili mitt. Það gerir tólf tíma vinnudag í erfiðisvinnu. Hetjur.
Og Vodafone
Enn einu sinni hefur símanum mínum verið lokað vegna ógreiddra skulda. Þar lágu danir í því.
Ruslakallar
Ég hef heyrt að ruslakallar kalli sig „sorptækna“. Þetta sýnir bara það að sama hversu lágt þú ert í þjóðfélagsstiganum geturðu kryddað upp á tilveruna með ómfögrum titlum.

Margt hefur borist mér til eyrna varðandi laugardagskvöldið mikla. Ég stökk víst upp á ljósastaur af kátínu ef marka má Alla, tók ekki eftir slagsmálum sem áttu sér stað metra útfrá mér sökum ölvunar og svo til að toppa allt saman komst ég að ýmsu um stúlkuna sem ég gerðist náinn með. Hún er víst fyrrverandi kærasta Hjalta verkstjóra. Að sjálfsögðu notfærðu vinnufélagarnir sér tækifærið til að spyrja hvernig Hjalti bragðaðist. Ég reikna þó reyndar fastlega með því að hún hafi burstað tennurnar eitthvað síðan sambandi þeira lauk enda hefur það verið í gangi á júratímabilinu ef marka má hve lengi Hjalti hefur verið með sinni núverandi. Allt saman kemur þetta þó niður á eitt: Eitthvað fífl eyðilagði alla framtíðarmöguleika með stúlkunni án nokkurrar sjáanlegrar ástæðu.