Ætli sportbílar væru jafnvinsælir ef þeir væru kallaðir íþróttabílar? Það hljómar eiginlega svo asnalega að ef þessu yrði breytt myndi líklega engum detta í hug að kaupa þá eftirleiðis. Hmm, sounds like a plan. Héðan í frá mun ég kalla þetta fyrirbæri íþróttabíla.
Annars skipar þessi dagur sér í hóp þeirra allra verstu. Veðrið er afleitt; grámygla og væta, og svo hef ég verið eitthvað slappur undanfarið; eins og ég hafi vaknað og uppgötvað að lífið væri búið. Ég veit ekki hvernig ég á að lýsa þessu en viðeigandi þætti mér að kalla þetta Þyrnirósarkomplexinn, þ.e. manni líður eins og Þyrnirós þegar hún uppgötvaði eftir væran svefn að hún væri 116 ára. Life’s a bitch.
Kannski er þetta bara vegna þess að ég eyddi helginni í að sitja fyrir framan tölvuna heima hjá föður mínum og þykjast vera að gera eitthvað merkilegt. Annars virðist vera að festast einhvers konar Birdsfílíngur við pabba minn. Með því á ég einfaldlega við að fuglar hafa tilhneygingu til að eipa allverulega kringum hann. Kann ég af því tvö dæmi. Hið fyrra er að við skrifstofuglugga föður míns voru gjarnan tvær súlur (fuglar, ekki súlur). Fuglar þessir gerðu lítið annað allan daginn en að æra föður menn með ítrekuðum tilraunum sínum til að brjóta sér leið gegnum gluggann. Ekki er hægt annað en að álykta að þeir hafi viljað borða andlit hans.
Hitt dæmið ég kann er öllu nýlegra, en svo virðist sem tvær lóur (takið eftir: alltaf TVEIR fuglar í einu!) séu að brugga föður mínum launráð fyrir utan stofuglugga hans. Þar sitja þær löngum stundum og brugga sína andans meinlegu morðseiða. Svo, þegar síst skyldi, ráðast þær á gluggann með látum miklum, urrandi og hvæsandi (slíkt er lóunnar háttur), og froðufellandi. Er það mín ætlan lóurnar hyggist syngja yfir hausamótum föður míns með öllum tiltækum ráðum, en sem betur fer hefur lítið orðið úr því ráðabruggi þeirra. Lýk ég hér máli mínu með varúðarorðum til hvers manns er telur sér standa stugg af þessum illfyglum. Það fer ekki á milli mála, lesendur góðir, að uppreisn fuglanna er í nánd!
Hvaða kvak er þetta …