109717651850347045

Fyndið með þessa heimspekilegu vangaveltubloggara sem sífellt eru í tilvistarkreppu. Það er ekkert gaman að lesa þannig blogg (ætli ég geti trútt um talað?). Fyrir fimm til sex árum hafði ég margar hugmyndir um hvernig heimurinn virkaði – flestar dulspekilegar – en mér kæmi ekki til hugar að birta þær hér. Ein af kenningum mínum um infrastrúktúr þeirrar heimsmyndar sem ég hafði tengdist draumum. Að fyrrgreindu má vel draga þá sanngjörnu ályktun að unglingar séu klikkaðir. Krakkar trúa einfaldlega öllu sem þeir vilja trúa. Hefði ég bloggað um svona hluti fyrir fimm til sex árum hefði ég kannski verið talinn snillingur af jafnöldrum mínum. Í dag væri ég talinn hálfviti – sem ég væri ef ég tryði á einhver infrastrúktúrísk tengsl milli allra drauma og hins „vakandi veruleika“, eins og mig minnir að ég hafi kallað það (!).

Af verkefnum mínum, sem sífellt hrannast upp eins og lík í Írak (ljót samlíking?), er nóg. Vel nóg. Í raun og veru er ég við það að snappa. En þegar mikið er að gera og mönnum verður ljóst að þeir hafa engan tíma fyrir sjálfa sig gerist einmitt það merkilega: Þeim verður ljóst að allur þeirra tími fer í sjálfa sig, svo að segja, því þótt þeir sitji fyrir framan tölvuna og þykist vinna að einhverri uppkoktun sem bjargað gæti heiminum (eða námsferlinum), þýðir það ekki endilega að þeir séu að gera neitt af raunverulegu viti. Hugsanlega fer þessi tími í að blogga. Hugsanlega fer hann í eitthvað annað (ef þessi bloggfærsla er ekki farinn að líkjast heimspekilegu vangaveltubloggi með tilvistarkreppulegu ívafi, þá veit ég ekki hvað). En á ögurstundum, þegar lífið er orðið með öllu óbærilegt og ég finn löngun til að enda það þá og þegar, þá fæ ég mér Trópí og allt lagast *AUGLÝSING*.

Ef einhver vill finna mig verð ég endanlega snappaður niðri á höfn í kvenmannskjól (hvað er karlmannskjóll?) að selja litla, einræktaða mannapa.

GEORGE: Sir, d’you have the time?
MR: WILFRED: How can I have the time, it’s just a concept!
GEORGE: Well I’ve never! Quite frankly sir, you’re as mad as a hatter.
MR: WILFRED: On the contrary, I’m as sane as a shoemaker.

– úr væntanlegu leikriti mínu „The Dairy King“.