Day: 10. nóvember, 2004

Það er mjög auðvelt að reita mig til reiði einmitt núna. Mér finnst ég ekki heyra neitt annað en væl í einhverjum andskotans fíflum daginn inn og daginn út, og ekki bætir úr skák þessar kreddufréttir um að 1989 verði árgangurinn sem drullaði á sig á samræmdu prófunum og endi sem liðleskjur og aumingjar. Ef krakkarnir trúa því sjálfir eru þeir nógu andskoti vitlausir til að enda þannig.

Og ekki verður sviplegra að heyra röflið í foreldrum þeirra þrjátíu prósenta sem aldrei áttu séns næsta vor. Þá verður sjálfsagt mikið um einkakrossferðir gegn kennurum fyrir að hafa fokkað upp námi litlu skrýmslanna. Þeir foreldrar geta einfaldlega étið skít og lifað sátt við að börnin þeirra hafi klúðrað eigin málum. Það er skyndilega eins og fólk haldi að það sé kennaranna að koma börnum í gegnum skóla þegar það er auðvitað alfarið á barnanna ábyrgð.

Nei, ég hef fengið mig fullsaddan á þessum linnulausa kveintóna hálfvitanna. Ykkur er velkomið að rífast við mig; ég hakka ykkur í spað.

Þó mér finnist rifrildið um næsta borgarstjóraefni R-listans ósmekklegt tek ég fram að ef Stefán Jón Hafstein verður borgarstjóri flyt ég til Fáskrúðsfjarðar.

Líkræður Arafats eru einnig ósmekklegar og ég hyggst ekki taka þátt í þeim.

Allir hafa gleymt forsetakosningunum í Bandaríkjunum. Sem er þrælmerkilegt í ljósi þess að þeim er ekki lokið.

Ég ætla mér ekki út í þetta mannskaðaveður sem rétt í þessu skall á, hvort sem því slotar eftir hálfa mínútu eða tíu ár.

Þetta fólk. Það er eiginlega ekkert meira um þetta að segja. Hvað þá þetta. Mér virðist sem þorri íslendinga sé snargeggjaður. Þó ekki jafn geggjaður og þessir snarbiluðu andskotar sem brenndu íslamska skólann í Hollandi. Það er varla hægt að gerast mikið klikkaðri en það!