Umferðaröryggi

Ég geri mér grein fyrir því að þetta er kannski óþarfa smámunasemi, en mér finnst vanta höfuðpúða í strætisvagna, og ef ekki höfuðpúða, þá öryggisbelti. Ég var einmitt rétt stiginn upp í slíkan vagn nú fyrir skömmu og sestur, þegar bílstjórinn tekur rólega af stað og einhver ökuþór á jeppa ók í veg fyrir okkur. Vagninn var varla á meira en tíu km/klst þegar bílstjórinn snögghemlaði og mér varð ljóst er háls minn slóst í næsta sæti, að barkinn á mér er í hornréttri stöðu við gúmmíbarkann á sætinu fyrir framan ef ég sit eðlilega. Hvað þá ef vagninn hefði lent í árekstri á fullum hraða? Væri ég til frásagnar?
Og talandi um umferðaröryggi þá virðast hjólabrettin komi aftur. Ekki er nú öll tískan eins.

Ásgeir hin mikla ofurhetja

Nú þegar sannleikurinn um Ásgeir er kominn í ljós erum við íslendingar loks komnir með ofurhetju: Lyfjafræðinginn (e. the Chemist). Ég leyfi mér að benda honum á augljósu staðina til að byrja baráttuna gegn illsku: Kattakonuna, Kaftein Kókaín og hina illræmdu dr. Sýkil. Vafalaust veit eitthvert þeirra um afdrif vísindamannanna.

Að launum vil ég gerast hjálparhella (e. sidekick) hans. Bæri ég þá nafnið Eldgarpur (e. the Fumigator). Hlutverk mitt yrði að vera Lyfjafræðingnum innan handar en í raun væri ég aðeins til trafala og hann þyrfti alltaf að bjarga mér. Þegar Lyfjafræðingurinn loks finnur nýju rannsóknarstofuna á Dauðadómsfjalli verður allt unnið fyrir gíg, því vísindamennirnir munu hafa náð mér og notað fyrir gísl og loks hent mér ofan í flókinn gírabúnað (e. mechanism) sem myndi að lokum verða mér að aldurtila. Þannig munu vísindamennirnir sleppa meðan Lyfjafræðingurinn bjargar mér.

Nema Ásgeir vilji taka nútímalegri afstöðu til ofurhetjuhlutverksins …