Mæli með því að allir lesi örlagaþrungna sögu Konráðs Jónssonar, jafnt lærðir sem leikir. Hún er æðisleg og veitir ljósi inn í myrkvað hræ grámyglaðrar rútínu hversdagsamstursins. Eða eitthvað.
Annars er margt á einn mann lagt fyrir þetta kvöld. Ég skulda kommunum grein, Brynjari fyrri hluta söguverkefnis og Guðmundi Karlssyni smá viðleitni til að læra fyrir þýskuprófið á morgun.