Sjálfið sem þoldi ekki mynd sína

Ljósmyndir eru furðulegt fyrirbæri. Það þarf visst sjónarhorn til að mynda mig eins og ég sé mig sjálfur, en öllu aðveldara er að ná röngu hliðinni á mér, þ.e. þeirri hlið sem illa samsvarar sjálfsmynd minni, þótt það sé ef til vill einmitt sú hlið sem aðrir sjá á mér. Þá á ég við muninn á góðum og slæmum myndum, að það sem mér þykir góð mynd þyki öðrum kannski slæm mynd af mér og öfugt.
Nýja prófílmyndin þykir mér einmitt sérlega slæm. Þá er að sjá hvort hún dugi til að fæla fólk frá þessari síðu.

Jæa, Leifsstöð eftir 49 klukkustundir. Það verður alveg hreint ágætt. Ekkert blogg í fjarveru minni. Ekki að ræða það.

Óhuggandi

Ég kláraði Óhuggandi eftir Ishiguro í gær. Ég hafði skrifað langa færslu um bókina, en klippti út allt sem gæti skemmt fyrir lestri hennar. Það sem eftir stendur er þetta: Hún er algjört meistarastykki ogég mæli eindregið með henni við hvern þann sem hefur gaman af að lesa öðruvísi bækur.

Hér má raunar lesa svipaða umsögn um hana og ég hafði skrifað en ég mæli ekkert sérstaklega með því nema fyrir þá sem þegar hafa lesið bókina. Já, þetta er víst ein af þeim bókum sem ekkert má segja um.