Sumar, vetur, vor og haust

Úff hve ég er þreyttur. Á öllu og engu. Ég þrái ískalda snertingu kolsvarts vetrar. Helst vil ég ekki sjá til sólu allan tímann, ekki fyrr en í maí, þegar frostbitnir, svarbláir puttarnir þrá aftur hita og önnur sumartengd leiðindi. Já, það er rétt að mér líður betur í myrkrinu og kuldanum. Sumrin eru alltof löng. Mín vegna mætti stytta þau um tvo mánuði og lengja þeim mun fremur haustin.

Sumrin verða aðeins leiðinlegri með hverju árinu. Ég á víst ekki von á góðu á næsta ári ef sumarið þá verður í einhverju líkt þessu, eins og það átti nú að vera frábært. Sumrin eiga alltaf að vera frábær. En það reynast þau sjaldnast vera.

Skólinn byrjar á miðvikudaginn. Ég þangað. Þangað vildi ég fara 27. apríl, daginn eftir að honum lauk. En loks styttist í veturinn. Ískaldan, niðdimman veturinn, með norðurljósum og stjörnubliki. Ég er meira með sjálfum mér á veturna. Ef ég væri geðveikur og sálarlíf mitt væri árið þá væri ég í síkópatískri maníu á sumrin og eðlilegur á veturna. Þá væri vinnan bólstraður klefi og haustin lyfjagjöf.

Í hvað fór annars þetta sumar? Það gerist aldrei neitt á sumrin. Þess vegna ætti ævisagan mín að heita „Vetur lífs míns“ eða eitthvað álíka. Ævisögur heita alltaf einhverjum svona steiktum titlum. Steiktasti titillinn hlýtur þó að vera á sjálfsævisögu Alex Ferguson, „Managing my life“. Hversu athyglisverð getur ævi hans hafa verið? Hver les svona bækur? Áreiðanlega sama fólk og les „Breaking the teeth of life, the autobiography of Wayne Gretzky“.

Migið á gröfina

Eins og von var að er misviturlegt hvað fólk hefur um R-listamál að segja á netinu. Síst get ég þó tekið undir þessi orð: „Ég er viss um að flestir eru sammála mér í því að það er mikill missir að manni eins og Degi úr borginni og nær væri að hlusta á hann heldur en að gera grín að honum“. Right.

En svona í alvöru talað er megnið af því sem ég hef lesið á netinu lítið annað en óbilgjarnt þvaður og grenj yfir því að VG séu fýlupúkar. Vísa á greinina hans Ármanns, Hinum að kenna, í því sambandi. Besti punkturinn þar er án efa þessi: „Hvernig væri að sýna nú einu sinni reisn?“ En það er nú það. Af öllum virðast Sjálfstæðismenn ætla að koma best út úr borgarumræðunni. Og þeir hafa Gísla Martein í fararbroddi. Sem þýðir að brátt mun fólksflótti af landsbyggðinni heyra sögunni til.

En að sjálfsögðu mun Samfylkingin vilja klína því á VG eins og öðru. Mín spá er sú að ef Sjálfstæðisflokkurinn hlýtur yfirburðakosningu verður það VG að kenna. Ef Sjálfstæðisflokkurinn vinnur aftur á móti lítið verður það Samfylkingunni að þakka. En það skiptir ekki máli hverjum er um að kenna eða hver byrjaði, aðeins hvernig við endum það. Og það virðist ætla að enda á hópmigi á gröfina.