Fyrsta skafa vetrar

Titill þessarar færslu er til heiðurs Sigurði Pálssyni sem var svo huggulegur að deila með mér bensínstöð nú í morgun. Hann stakk líka upp á þessum titli þegar hann sá að ég var orðinn stoltur eigandi minnar fyrstu sköfu.

Á annarri bensínstöð hafði ég séð þá furðu gerast að biðröðin útaf planinu beit í halann á röðinni inná planið einsog hysterískur jörmungandur. Engin furða að hún komst ekkert áfram. Líklega allir að kaupa sköfur.

Svo þegar ég renn á háskólaplanið sé ég að það er búið að spreyja „Tittlingar námu völd!“ eftir endilöngum Odda. Sama bylting og þegar Gervimaður Evrópa tók yfir sæti rektors, eða ný? Gildir einu, ljóðið er komið til að vera, og þótt fyrsta skafa vetrar ylji kannski ekkert sérstaklega, þá skefur hún fjandi vel.

Hvernir er það annars, er ekki fjandi barnalegt að röfla yfir endurútgáfu vafasamra tuttugustu aldar bókmennta á sama tíma og tvö- til þrjúþúsund ára gömul skræða sem inniheldur vægast sagt trénuð viðhorf, sem haldið er að börnum, er endurútgefin í n-ta sinn?