Skýrsla um atburði liðna og líðandi

Mér finnst ég pínu gamall stundum, þótt ég sé að vísu bara tuttugu og fjögurra og hálfs árs. Ég veit ekki hvort ég er kominn með fitukomplex líka en þegar ég leit í spegil í gær fannst mér ég kominn með nettan Sigmund Davíð undir hökuna. Þegar ég tók af mér skeggið sem ég hafði safnað í mánuð fannst mér ég hafa yngst um tíu ár.

Í kvöld varð ég svo miðaldra aftur þegar ég afþakkaði fyllerí með orðunum: Nei, ég þarf að fara á skrifstofuna. Þá var ég spurður hvort mér þætti ekki leiðinlegt að verja laugardagskvöldi þannig. Ég hafði ekki einu sinni pælt í því, fannst bara fínt að þurfa ekki að mæta í vinnuna í dag.

Ég er semsé kominn með skrifstofu, með útsýni til Akrafjalls og Esju. Á miðvikudag fer ég til Árósa og verð í tvær vikur. Ég fékk styrk til fararinnar og þarf lítið að leggja út sjálfur. Get ekki beðið eftir að losna við Ísland í smástund. Þegar ég kem aftur bíða mín ýmis ritstörf sem þarf að klára, þarmeðtalið ljóðabók eftir sjálfan mig.

Béaritgerðina klára ég loksins á morgun, sendi leiðbeinanda og hugsa aldrei um aftur. Bætist þá bara við listann yfir aðra hluti sem þarf aldrei að hugsa um aftur.