Day: 2. september, 2010

Hin bíræfnu krútt

Krakkarnir á kollegíinu mínu eru svolítil krútt inn við beinið. Þar sem þau koma úr myrkviðum evrópskrar menningar (að undanskildum Tyrkjanum) eru þau vön því að láta samlanda sína leiklesa fyrir sig kvikmyndir, svo þau geti forðast að læra erlend tungumál. Ég lánaði tékknesku stelpunni mynddiska en hún átti erfitt með að fylgjast með af því hún gat ekki stillt nema textann á tékknesku. Núna sitja spánsku börnin frammi og horfa á Love Actually á spænsku. Mig langar að knúsa þau.

Á hinn bóginn eru krúttin andskoti bíræfin. Þau eru jafnvel meiri skúrkar en Svíarnir frá í sumar. Þau öfluðu sér öll hjóla, sum hver glænýrra, á ótrúlega skömmum tíma. Þegar ég spurði hvar þau fengu þau og hvað þau hefðu kostað fékk ég að vita að þau hefðu „hirt þau af götunni“. Það er einmitt nákvæmlega þar sem maður fær glæný fjölgíra hjól með voldugri grind og dempurum á samskeytum sem manni hefði aldrei dottið í hug að máli skipti að dempa. Til að kóróna allt keypti Hollendingurinn svo lás á sitt hjól með öryggiskerfi sem ýlir uns hann stimplar inn réttan kóða.

Sjálfsbjargarviðleitni þeirra er greinilega fáum öðrum takmörkum háð en því lítilræði að horfa á erlendar bíómyndir.

Fyrsti skóladagur

Þá er fyrsti skóladagurinn búinn. Það var gaman að hitta suma krakkana aftur, ég sit í bekk með Tatjönu, Deboruh og áðurnefndum David hinum spánska í tímum hjá góðkunningja okkar Rolf Stavnem. Kúrsinn er bæði fyrir BA og MA nema og annar Spánverji í bekknum hefur af því áhyggjur að kúrsinn sé heldur miðaður að MA stiginu. Sjálfum hundleiddist mér grunnatriðastaglið þótt ég geri mér auðvitað grein fyrir að það er afar mikilvægt að endurtaka þau, ekki síst fyrir stúdenta úr öðrum deildum.

Ég staldraði við hjá Rolf að ræða um mögulegar leiðir til að bæta við mig einingum svo það er allt í góðum farvegi. Núna sit ég við ána, á stað sem heitir Bodegaen. Einkunnarorð barsins eru eins bókstafleg og hugsast gæti: „over vandet – under broen“. Pallurinn utan við er einsog bryggja og rétt undir brúnni sem heldur uppi hluta Striksins svokallaða. Þar gáfu sig miðaldra Danir á tal við mig og spurðu útí mína hagi. Það hrista alltaf allir hausinn þegar ég segist búa í Gellerup. Þau sögðu einn vel valinn bankahrunsbrandara og óskuðu mér svo góðs gengis.

Meðan ég beið eftir strætó í dag rakst ég á risastórt nýtt veggsprey, inná milli allra „Tove suger pik“ plús símanúmer í strætóskýlinu: FUCK RACISTER! Mér fannst það vera réttur punktur yfir tiltekið i.

Guði sé lof fyrir skólann að bjarga mér úr þessu hversdagslega limbói þarflausra athafna og hugsana. Þá hef ég kannski eitthvað til að skrifa um af einhverju viti. Ef maður hefur ekkert að gera þá gerir maður heldur ekkert. En eftir því sem verkefnastaflinn hleðst þá ræðst ég kannski loksins í það verkefni að kaupa mér danska bók til að æfa mig á. Ég er ágætur í dönsku en það hrekkur ennþá nokkuð langt frá öllum „gáfulegri“ samræðum. En mér gengur ágætlega að tala við Danina á næsta borði. Þau tala fallega árósku.