Í frystinum

Ef einhverjir nemenda minna álpast inn á þetta blogg skulu þeir vita að ég gekk í bandvitlausu veðrinu úr austanverðum Hlíðum út á Árnastofnun til að verða mér úti um greinarnar sem verða til umræðu á morgun. Eða hefði gert það ef konan mín hefði ekki bent mér á að við eigum bíl. En ég lenti í ævintýri við að setja á hann bensín þar sem kortaraufin á dælunni var frosin. Heldur betur. Já, það eru engar smá fórnir sem ég færi fyrir nemendur mína.

Háskólatorg var einsog kjötkælir og þeir fáu nemendur sem sáust þar héngu stífir einsog dilkar. Stúlkan í Hámu sat á lopapeysu (eða í henni, ef þið skiljið ekki forsetninguna) og hafði þykka húfu á höfðinu en nötraði samt. Það verður ekki hæðst nógu mikið að þessari svokölluðu byggingu. Verktakinn hefur sjálfsagt gert samning við arkitektinn um að ljúga því að ber steypa væri í tísku, selt fokhelt hús sem fullklárað og þeir skipt afgangnum á milli sín. Svei mér ef ekki.