108782987144790788

Svo eru bara forsetakosningarnar um næstu helgi. Ég hef áður lýst áliti mí­nu á forsetaembættinu en það hefur nú samt breyst svolí­tið eftir að Ólafur neitaði að samþykkja fjölmiðlalögin og sýndi þannig fram á að embættið er kannski ekki tilgangs- og valdalaust með öllu. Þar sem ég hafði nú lofað að hafa mig á kjörstað og kjósa hann ef hann hefði sig í­ þetta þá verð ég að standa við það. Hins vegar finnst mér umræðan um forsetakosningarnar og væntanlegar kosningar um fjölmiðlalögin nokkuð slæm.
Það lí­tur út fyrir að með því­ að kjósa Ólaf sé fólk að lýsa yfir stuðningi við neitunarvaldið og andstöðu við fjölmiðlalögin. Allir sem sitja heima eða skila auðu verða hins vegar túlkaðir sem stuðningsmenn Daví­ðs og fylgismenn fjölmiðlalaganna. Aldrei að vita nema sá hópur eigni sér atkvæði Baldurs lí­ka. Af þessum ástæðum einum neyðist ég til að fara og kjósa Ólaf þó að mér finnist hann ekkert sérstaklega góður forseti (þangað til nýlega). Forsetakosningarnar eru s.s. farnar að snúast um allt annað en það hvern þjóðin vill hafa sem forseta!
Það sama má segja um kosningarnar um fjölmiðlalögin. Þær koma ekkert til með að snúast um það hvort fólk sé fylgjandi þessum lögum eða ekki. Meirihluti fólks hefur aldrei séð lögin og veit varla um hvað þau fjalla. Kosningarnar munu snúast um hvort fólk er með eða á móti Daví­ð. Hvort fólk er fylgjandi eða andví­gt neitunarvaldi forsetans og sí­ðast en ekki sí­st hvort fólk sé með eða á móti rí­kisstjórninni. Fjölmiðlalögin sjálf eru orðin að algeru aukaatriði í­ þessu.
Mig grunar að Ólafur eigi eftir að koma út úr þessu öllu saman sem sigurvegari, þ.e. hann vinnur forsetakosningarnar og fjölmiðlalögunum verður hnekkt. Hins vegar munu Daví­ðsmenn túlka kjörsókn, auða seðla, lágt fylgi forsetans og andstæðinga frumvarpsins (hvert svo sem það raunverulega verður) sem stórsigur foringjans.
Það á lí­ka allt eftir að verða brjálað þegar Björn Bjarnason skipar Jón Steinar Gunnlaugsson hæstaréttardómara.