108630253442396508

Margar réttar ákvarðanir voru teknar í dag og mörg skref í rétta átt. Vil ég ítreka það við hlutaðeigandi eins af umræddum málum að viðkomandi þarf ekki að hafa áhyggjur af mér, en mér þóttist skynja það á téðum einstaklingi er ég ræddi við hann/hana fyrr í dag (ég nafngreini einstaklinginn ekki af virðingarástæðum og, af þeim ástæðum, að í raun kemur þetta engum öðrum við).

Og fyrir þau ykkar sem finnst enn að ég eigi að fara til sála segi ég þetta: Þessi dagur hefir verið mér mun betri en nokkur therapía gæti orðið.

Að lokum birti ég þetta aftur, með von um að einhverjir skrifi undir. Þetta varðar okkur öll:

UPPFÆRT
Í alvöru talað, það er allt í lagi með mig. Ég vil ekki að fólk missi svefn yfir því hvernig mér líður vegna hins og þessa; allir standa á missterkum fótum við mismunandi aðstæður og í raun snýst málið um að yfirstíga vandann – hver svo sem hann er. Það tekur, eins og gefur að skilja, mismikinn tíma eftir því hverjar aðstæðurnar eru, og það getur enginn gert fyrir mig. En í alvöru talað er allt í lagi með mig. Mér líður strax betur eftir samskipti mín við hlutaðeigandi í dag.

108626809081948648

Ég get ekki hægt að hlusta á A letter to Elise með Cure. Það á einhvern veginn svo vel við mig þessa dagana. Það sem er feitletrað snertir mig sérstaklega.

A letter to Elise

Oh Elise it doesn’t matter what you say
I just can’t stay here every yesterday
Like keep on acting out the same
The way we act out
Every way to smile
Forget
And make-believe we never needed
Any more than this
Any more than this

Oh Elise it doesn’t matter what you do
I know I’ll never really get inside of you
To make your eyes catch fire
The way they should

The way the blue could pull me in
If they only would
If they only would
At least I’d lose this sense of sensing something else
That hides away
From me and you
There’re worlds to part
With aching looks and breaking hearts

And all the prayers your hands can make
Oh I just take as much as you can throw
And then throw it all away
Oh I throw it all away
Like throwing faces at the sky
Like throwing arms round
Yesterday
I stood and stared
Wide-eyed in front of you
And the face I saw looked back
The way I wanted to
But I just can’t hold my tears away
The way you do

Elise believe I never wanted this
I thought this time I’d keep all of my promises
I thought you were the girl I always dreamed about
But I let the dream go
And the promises broke
And the make-believe ran out…

So Elise
It doesn’t matter what you say
I just can’t stay here every yesterday
Like keep on acting out the same
The way we act out
Every way to smile
Forget
And make-believe we never needed
Any more than this
Any more than this

And every time I try to pick it up
Like falling sand
As fast as I pick it up
It runs away through my clutching hands
But there’s nothing else I can really do
There’s nothing else I can really do
There’s nothing else
I can really do
At all…

Veto

Gerð hefur verið athugasemd við notkun mína á orðinu veto í sambandi við neitunarvald forsetans. Verður því svarað hér:

Áður en fjölmiðlar svo nýlega tóku til brúks orðið „málskotsréttur“ hafði vald embættis forseta Íslands ávallt verið nefnt synjunar- eða neitunarvald og, verandi á móti tískuorðum, ætla ég aldrei að kalla það neinu öðru nafni, þrátt fyrir að málskotsréttur komist e.t.v. nær sannleikanum.
Veto (lat. ég neita) var neitunarvald sem (að mig minnir) plebeium áskotnaðist og gaf þeim vald til að fella ályktanir þingsins.
Þó neitunarvald forseta Íslands og veto rómversku borgarastéttarinnar séu tveir ólíkir hlutir frá stjórnmálalegu sjónarhorni, merkja orðin það sama. Hér er veto því ekki notað á grundvelli merkingar þess á tímum Rómaveldis. Orðið neitunarvald ber sömu almennu þýðingu og veto, og engu öðru nafni kýs ég að kalla rétt forsetans. Tel ég mig þ.a.l. vera í fullum rétti til notkunar veto í þessu samhengi.

Þetta er að sjálfsögðu aðeins spurning um hvaða merkingu við leggjum í orðin, og mér þykir ekkert verra að fólk bendi mér á staðreyndir málsins, þó svo að í þessu tilviki hafi það verið algjör óþarfi. Tel ég mig eigi fara með fleipur í þetta sinn, þó svo ég eigi það til.