109889260427602775

Ég tel íslensku hafa farið aftur frá fornri tíð, í þann tíma er hún var rituð með hljóðtáknum í stað bókstafa. Það segir sig sjálft, að þeir sem numið myndu stafrófið, ættu mun auðveldara með að átta sig á framburði. Hefði þetta ekki breyst þyrfti enga séríslenska hljóðfræði – hana lærðirðu um leið og þú lærðir að lesa!

Hér er 44. erindi Völuspár sem dæmi (verður að hafa Reykjavík Times):

Broßr mvno berõaz oc at bØom

verßa mvno úyútrvngar úõfõom úpõlla h‡rt er õh¶õmõ h—¨

domr mõcõll úce“Ãld úcalm Ãld úcõldõr ro klofnõr võndÃld

vargÃld aßr verold úteypõz mvn engõ maßr oÝrom ßyrma.