Björn Bjarna og kommúnisminn

„Ég sagði frá því í síðasta pistli, að ég hefði heimsótt kommúnistasafn í Prag. Þar voru sýnd áróðursplaköt gegn Bandaríkjunum og þegar þau eru skoðuð kemur í ljós, að í þeim er einmitt sami tónn og í þessum leiðara Jónasar Kristjánssonar. Þegar ég starfaði sem blaðamaður á Morgunblaðinu fengum við daglega sendingu úr sovéska sendiráðinu í nafni Novosti-fréttastofunnar og var uppistaðan í þeim áróðri, að ofstækismenn, sem best væru geymdir á hæli, stjórnuðu ferðinni í Bandaríkjunum og ógnuðu heimsfriði – nú er Novosti­ á öskuhaugi sögunnar en Jónas Kristjánsson heldur merkinu enn á loft [-i INNSKOT BLOGGARA]!“

-TEKIÐ AF BJÖRN.IS

Björn Bjarnason er fyndinn. Það er merkilegt hvernig samsæriskenningar um kommúnistaáróður lifa ennþá, þrátt fyrir endalok (a.m.k. opinber) Kalda stríðsins. Hvenær ætlar Björn að hætta að mála skrattann á vegginn? Maðurinn má ekki í friði vera fyrir fornri kommafóbíu kapítalsins. En það er svo sem ekki að undra, enda er Björn sjálfur svo forn að hann man engan óvin verri en kommadjöflana í austri.

110124655789660887

Sá frómi língvist, Saxithorisfilius, hefir fyrstur manna gagnrýnt þá málleysu er birst hefur í „latínu“ athugasemdakerfis Bloggsins um veginn. Hefi ég vitað af þeim sjálfskapaða skandal um nokkra hríð, en ekkert aðhafst. En nú er sá ljótleiki endanlega leiðréttur.

Fyrr í dag barst mér purpuralitt bréf í pósti, og ályktaði ég undir eins, að þar væri nokkur rómantík í fólgin, og dró ég nokkuð að opna það. Reyndist það vera boðskort í brúðkaup.