Með þér

Himininn hrynur og umlykur húsin,
höfgi grámans fyllir tómið
og bílarnir fljóta á öldum tímans
á önnur mið.
Flaumurinn fellur af húsum fram,
eitt og eitt lík slæðist með
og kettirnir synda baksund í öllu saman!
og finna frið.
Gróðurinn drukknar í lausninni,
hestvagnar fljóta upp á vatnsborðið
og rósirnar sem við áttum,
þú, ég: Við.
Borgin er hafið og eftir þér kafa ég ystu myrkrin,
gegnum hljóðfærasæginn og mannmergð,
því meðal bolla og borða og húsfreyja
er lífið

með þér.

Framtíðaráformin

Ég er spenntur fyrir framtíðinni. Svo spenntur að ég get varla á mér setið og festist ekki við neitt annað. Samt veit ég að ég get ekki gefið mér tíma til þess sem mig langar til, það er margt sem stendur framtíðaráformum mínum fyrir þrifum og þarf að taka til hendinni við, áður en hlaupið verður af stað út í hin áhugaverðari verkefni, sem eru ýmis og margvísleg. Samt vil ég byrja, núna helst. Þannig er það alltaf. Og þegar allt er klárað sem klára þarf áður en ég get byrjað á því sem ég vil byrja á (leiðinleg setning?), þá verður allur áhugi horfinn. Þannig er það líka alltaf. En þessi verkefni eru svo spes að ég vona að undantekning verði á.

EMP-mail

Skrýtið hvernig dyrasími heimilisins virkar alltaf nema þegar pósturinn hringir. Þá skiptir engu máli hversu hátt er hrópað í dyrasímann, það heyrist ekki einu sinni í rokinu fyrir utan. Tólið bara hættir að virka. Þessu hafa flestir á heimilinu vanist og hleypa póstburðarkonunni inn, jafnvel þótt hún hafi engin færi fengið á að auðkenna sig. En spurningin er þessi: Þyrfti ekki að ráða póstburðarmann í hverfið með stabílla segulsvið, eða hvað maður skyldi kalla það?

Sameiningarkjaftæði

Ég hef velt því fyrir mér hvaða akkur menn sjá sér í að sameina sem flest og fjarlægust sveitarfélög. Græðir einhver á því að þvinga nokkurhundruð manna byggðarlög til sameiningar við tugþúsunda sveitarfélög? Ekki fæ ég séð að arðurinn sé mikill. Hins vegar gæti ég trúað því að kostnaður aukist fyrir sveitarfélögin og þjónusta verði verri fyrir byggðarlögin. Þá skil ég sameiningarmaníuna, því auðvitað má ríkisstjórnin ekki fara vel með völdin, sjálfsagt halda ráðherrar keppni að hverju kjörtímabili nýhöfnu yfir þau illvirki sem þeir gerðu kjósendum sínum á síðasta kjörtímabili og voru samt kosnir aftur. Að mínum dómi ætti bara að leyfa landsbyggðinni að standa í sínum sameiningaráformum helst án milligöngu ráðherra. Ráðherrar vilja alltaf ná öllu í gegn, sama hvort aðrir vilja það eða ekki.