Næstsíðasti vinnudagurinn liðinn og enn hef ég ekkert prakkarastrikast, eins og menn kalla það. Augljóslega er aldurinn að færast yfir mig, fyrst mér kemur ekki til hugar að stelast út í sígó (harðbannað), vera of lengi í kaffi, láta mig hverfa tímunum saman (eins og sumir) eða vera með tilgangslaus uppsteit við yfirvaldið (aftur, eins og sumir).
Síðasti dagurinn á morgun. Ég ætla að taka kollhnís í borðstofudeildinni.
Skyndilega er ég sneisafullur af hugmyndum. Er með grunnhugmyndina að nokkrum bókum til að skrifa í höfðinu. Hinsvegar lætur andagiftin eitthvað á sér standa, svo allt er drasl sem ég skrifa þessa dagana. Það vonandi kemur þegar ég eignast mína eigin tölvu og kem skipulagi á öll skjölin mín. Hef ekki átt slíkt í tæp tvö ár.