Sitt lítið af hverju…
Jæja, oft hafa helgarnar verið villtari en þetta. Hápunktur föstudagskvöldsins var vitaskuld að horfa á stórmyndina um Olsen-banden. Það var búið að benda mér á það fyrirfram að einn af leikurunum hefði dáið meðan á tökum myndarinnar stóð – en það truflaði ekki framleiðendurna. Þess í stað kom hver senan á fætur öðrum þar einungis var sýnt aftan á þá persónu – auk þess sem hún fékk ótrúlega fáar línur.
* * *
Á laugardagskvöldið litu mamma og pabbi í heimsókn. Þau gömlu eru á leiðinni til Póllands í lok næstu viku. Harka í gömlu hjónunum!
Raunar ætluðu þau fyrst til Portúgal, en helvítis ferðaskrifstofan vildi helst ekki selja þeim flugmiða nema að þau bókuðu líka hótel í gegnum sömu aðila. Það er því greinilegt að gömlu hafa tekið þann kostinn að velja næsta land í stafrófinu. – Ef allt hefði verið uppselt til Póllands hefðu au sennilega haldið til Puerto Rico.
* * *
Fótboltinn í hádeginu á áðan var líka fínn. ítta manns mættir – sem er eiginlega forsenda fyrir því að hægt sé að spila af einhverju viti. Á tímanum á undan hafði Addi rokk verið að spila. Hann mætti á ræðukeppnina á föstudaginn þar sem minn gamli uppáhaldsskóli FB sigraði Versló og komst þannig í úrslit Morfís í annað sinn í sögunni.
Arnar sagði að Breiðhyltingarnir hefðu verið miklu betri og átt mun stærri sigur skilið. Engu að síður er augljóst að honum finnst þetta 2002 FB-lið standa gullaldarliðinu frá 1996 langt að baki.
Er ég algjört nörd? Er ég virkilega kominn með Morfís-nostalgíu???
* * *
Síðast en ekki síst: mínir menn í Luton unnu Kidderminster í gær. 2. deildar-sætið virðist því nokkuð tryggt, en því miður er Plymouth á það mikilli siglingu að titillinn verður vart okkar í ár.
Jamm.