Rafveitukveðskapur
Langt er um liðið frá því að ég birti síðast rafveitutengdan kveðskap hér á síðunni. Er það miður því fjölmörg skemmtileg kvæði hafa verið samin af starfsmönnum raforkugeirans á undanförnum árum og áratugum. Grípum niður í eitt slíkt eftir ónafngreindan höfund frá árinu 1973:
(lag: Það var kátt hérna…)
Ef bilaða jarðstrengi brátt þarf að laga
þá byrjar oft skelfileg hörmunga saga.
Hver kaunið er, komist að því.
Þá mælingastjórinn með mögnuðum krafti
mönnunum segir að steinhalda kjafti,
því meinsemdin múffum er í.
Og Elliðaárvirkjun er ellihrum orðin
og endist oft takmarkað orkunnar forðinn,
því fólkinu fjölgar hér skart.
Þá aðflutningslínurnar ástandið laga,
svo ekki sé skorturinn ávallt til baga,
en tíðarfar tekur oss hart.
…
Með raforkuskömmtun við reyndum að bjarga
þótt ráðamenn okkar það snerti víst marga,
þegar Búrfellsins línan hún brast.
Þá skömmuðust ýmsir og skít gáfu í hana,
sig skóku og hristu af eldgömlum vana
og sögðu slíkt helvíti hart.
Jamm