Rafmagnsleysi
Þemaorð dagsins er rafmagnsleysi. Erna varpar fram þeirri hugmynd hvort ekki mætti taka rafmagnið af Reykjavík einhverja stjörnubjarta nóttina. Vissulega góð hugmynd, sem því miður fellur í grýttan jarðveg hjá yfirmönnum mínum hjá Orkuveitunni.
Erna var meðal fjölmargra gesta í Elliðaárdalnum í gærkvöld þegar Rafheimar og Stjörnuskoðunarfélag Seltjarnarness efndu til stjörnuskoðunar í dalnum. Sverrir Guðmundsson, sem til skamms tíma kallaði sig „Orminn“ fór á kostum við fyrirlestrahald og vakti aðdáun gesta. Þau Erna munu vera farin að leggja drög að því að sprengja í loft upp Geithálsinn til að myrkva Reykjavíkurborg – það eru hryðjuverkamenn í bloggheimum.
* * *
Síðasta „alvöru“ rafmagnsleysið í Reykjavík var snemma árs 1991, en þá fór rafmagnið af Reykjavík í nokkra klukkutíma. Meðal þess sem datt þar út voru dælur Hitaveitunnar. Reiknað var út að borgin hefði orðið heitavatnslaus ef rafmagnsleysið hefði varað 45 mín. lengur. Þá hefðu alvarlegir hlutir getað farið að gerast, enda var skítaveður.
Rafmagnsleysið kom sér þó ágætlega fyrir suma. Á þeim hópi voru liðsmenn spurningaliðs MR sem voru að keppa í 1. umferð Gettu betur í útvarpinu gegn Verkmenntaskólanum á AKureyri. MR-ingarnir mættu kokhraustir, en voru gjörsamlega kjöldregnir af norðanmönnum. Var það versta tap MR í keppninni fyrr og síðar. – Gátu MR-ingar því prísað sig sæla hversu fáir heyrðu ósköpin í útvarpinu…
* * *
Straumrof eftir Halldór Laxness er kostulegt leikrit. Það gerist í rafmagnsleysi eins og nafnið gefur til kynna og lýkur á að rafmagnið kemst aftur á og útvarpið fer í gang. Skúli Sigurðsson erkisnillingur tekur þetta leikrit oft sem dæmi um þá rafmagnsdellu sem skáldið var með.
* * *
Fyrir mörgum árum, þegar Palli Hilmars og ísar Logi bjuggu saman í Þingholtunum gerðist skemmtilegt atvik tengt rafmagnsleysi. Þeir félagar voru slugsar í að greiða reikninga, s.s. símareikninga og rafmagnsreikninga. Svo gerist það einhverju sinni að rafmagnið fer af íbúðinni á föstudagseftirmiðdegi, um það leyti sem bankarnir voru að loka. Þótti þeim félögum þetta vera hið mesta lúabragð af hálfu Rafmagnsveitunnar að rjúfa straumin rétt fyrir helgi – vitandi að þeir kæmust ekki í banka fyrr en á mánudag og yrðu því að búa við rafmagnsleysi þar til straumurinn kæmist á aftur.
Páll og ísar dóu þó ekki ráðalausir, heldur drógu fram forláta prímus sem hægt var að nota til lágmarks matargerðar og létu sér svo nægja að lesa við kertaljós eða týruna frá vasaljósi heimilisins, milli þess sem þeir bölvuðu því að hafa hvorki útvarp, plötuspilara eða sjónvarp – fóru í sturtu í kolniðamyrkri (eða slepptu því að baða sig eftir atvikum) og svældu í sig þeim mat úr ísskápnum sem ekki skemmdist. – Eflaust hefðu þeir sönglað eins og Súkkat: Ég á mér draum – um strau-hau-hau-m… – ef það lag hefði verið komið út þegar sagan gerðist.
Rennur svo upp mánudagur og þeir kumpánar rjúka niður á Suðurlandsbraut 34 í höfuðstöðvar Rafmagnsveitunnar til að semja um greiðslu á rafmagnsreikningnum. Fá þeir þá þau svör að þeir séu ekki í neinni skuld og að rafmagnið eigi að vera inni. Við nánari athugun kom nefnilega í ljós að slegið hafði út öryggi í rafmagnstöflunni í kjallaranum. – Þótti mál þetta hið háðulegasta í alla staði…
Jamm