Árás á bloggheiminn? Jæja, nú

Árás á bloggheiminn?

Jæja, nú liggur í­slenska bloggsamfélagið svo sannarlega í­ því­. Vefritið Kreml hjólar í­ bloggara og kallar okkur sorglega útgáfu af raunveruleikasjónvarpi. Það er raunar hin mesta synd að höfundur greinarinnar, Svanborg Sigmarsdóttir, skuli láta blogg-formið fara svona í­ taugarnar á sér því­ allt annað í­ pistlinum hennar er eins og klippt út úr prýðilegustu bloggfærslu þar sem hún rasar út yfir því­ sem mest fer í­ taugarnar á henni.

Orðrétt segir Svanborg:

Einhver ritstjórnarmeðlimur linkaði á bloggsí­ðu, þannig að ég kí­kti… og rak mig áfram á fleiri þekkta sem óþekkta bloggara. Hverskonar ego-tripp er þetta eiginlega?!?!? Þetta er á sama stigi og „raunveruleikasjónvarp“ – bara sorglegra. Amk, hefur reality TV einhvers konar ritstjórn sem hefur sans fyrir því­ hvað er áhugavert fyrir almenning og hvað ekki. Að horfa á raunveruleikasjónvarp á að lýsa einhvers konar „gægjuhneigð“. En hvort ætli sé verra að láta undan gengdarlausum auglýsingum til að horfa á fólk gera sig að fí­fli – eða vera haldin það mikilli sýnihneigð að maður bara verði að auglýsa öll sí­n helstu axarsköft á netinu? Að ég tali nú ekki um þá bloggara sem skrifa oft á dag. Eigið þið enga vini til að tala við? Ef ekki þá er rauði krossinn að auglýsa vinalí­nu – notfærið ykkur það í­ neyð. Fáið ykkur vinnu, farið út á meðal fólks, gerið eitthvað! Þá munuð þið lí­klega komast að því­ að fólki er almennt alveg nákvæmlega sama hvaða fræga fólk þið hafið hitt, hvaða heimilistæki er bilað hjá ykkur eða hvaða teiknimyndasögur eru í­ uppáhaldi. Plí­s, get a læf!!!!

Hmmm… þetta er vissulega áhugavert sjónarmið. Raunar er langt sí­ðan ég spáði því­ að „raunveruleikasjónvarp“ myndi tapa fyrir netinu, einmitt vegna þess að raunveruleikasjónvarpið er ritstýrt og miðillinn þolir ekki dauða punkta. Meginmarkmið þeirra sem að raunveruleikasjónvarpi standa er að fela ritstjórnina og láta áhorfandann í­ það minnsta halda að hún sé ekki fyrir hendi. Það sem drepur alla slí­ka sjónvarpsþætti er hins vegar að til lengdar verða þeir formúlukenndir og reglurnar sem þátttakendur þurfa að fylgja verða of takmarkandi.

Annars stingur Svanborg upp á áhugaverðum hlutum sem vert er að blogga um, þ.e. frægt fólk í­ hversdagslí­finu, biluð heimilistæki og eftirlætis teiknimyndasögur. Öll þessi efni eiga það hins vegar sameiginlegt að vera alltof ví­ðfem til að hægt sé að gera grein fyrir þeim á tæmandi hátt. Þess í­ stað ætla ég að búa til „topp 5“ lista yfir hvert þessara atriða:

5 frægir einstaklingar sem ég hef hitt:

i) Mike Pollock. Einu sinni ætlaði ég að kaupa af honum í­búð og var meira að segja kominn með bindandi kauptilboð. Það hefði ekki verið dónalegt að geta montað sig að því­ við gesti að búa á sama stað og Pollock.

ii) Salih Heimir Porca. Kom eitt sinn á Minjasafnið með unglingavinnuhóp sem hann var verkstjóri yfir. Porca er einn af betri knattspyrnumönnum sem hér hafa spilað og greinilega algjör harðjaxl þegar kom að því­ að verkstýra krökkum.

iii) Siggi Johnny. Hitti hann einu sinni á Rauða ljóninu og ræddi við hann lengi kvölds. Siggi var landsliðsmaður í­ handbolta og aðalrokkstjarna landsins á sama tí­ma. Megatöffari.

iv) Einar Vilhjámsson. Hitti hann lí­ka á Rauða ljóninu þar sem hann tefldi við Óla Jó eina skák. Ólafur malaði hann eins og við var að búast og lauk viðureigninni á því­ að Einar rétti fram spaðann og sagði: „Nú getur þú sagt fólki að þú hafir sigrað heimsmeistarann í­ spjótkasti örvhentra í­ skák!“

v) Luther Blisset. Þegar Watford spilaði æfingarleik gegn Reykjaví­kurúrvalinu á gervigrasinu í­ Laugardal í­ gamla daga, mætti ég að sjálfsögðu með blað og penna til að fá eiginhandaráritanir. Að leik loknum þyrptust allir krakkar í­ slí­kum hugleiðingum inn á völlinn en ljóst var frá upphafi að ekki væri hægt að ná í­ báða frægu leikmennina í­ Watfordliðinu, það yrði að velja annan. Ég valdi Luther Blisset sem þá var nýlega kominn frá AC Milan og var stærsta stjarnan í­ liðinu. Hinn var ungur og efnilegur leikmaður, John Barnes. Óskaplega varð ég seinna spældur þegar ég gerði mér grein fyrir að Blisset væri gamall og útbrunninn en frægðarsól Barnes reis stöðugt.

5 heimilistæki sem eru biluð heima hjá mér:

i) Klósettið. Jamm, þrátt fyrir viðleitni og góða tilburði Kristbjarnar þá virðist ekki að fullu komið fyrir bilunina.

ii) Rafmagnstaflan (þó strangt til tekið ekki heimilistæki). Rafvirkinn kom í­ gær og tilkynnti að hann gæti ekki gert við rafmagnstöfluna eins og staðan væri núna. Fyrir því­ er sú asnalega ástæða að ef viðgerðin á töflunni krefst þess að rafmagnsmælirinn verði færður úr stað þá er óheimilt að gera það nema honum sé komið fyrir inni í­ rafmagnskassa, sem ekki er gerlegt við þessar aðstæður. Hins vegar má láta töfluna standa óhreyfða. Með öðrum orðum – það má láta töfluna vera ónýta í­ friði, en ef byrjað er að laga eitthvað í­ henni þá verður að laga hana fullkomlega. – Skrí­tið!

iii) Útvarpið í­ græjunum í­ stofunni. Á gamla staðnum var sérstök innstunga fyrir útvarpsloftnet við hliðina á sjónvarpsloftnetstenglinum. Ég notaði þá innstungu og týndi því­ gamla loftnetinu á græjunum. Eftir flutninganna heyri ég því­ ekkert í­ útvarpinu inni í­ stofu. Það er svekkjandi í­ hádeginu.

iv) Sturtan. Þetta helví­ti á eftir að verða minn bani. Skyndilega breytist ylvolga og góða vatnsbunan í­ brennandi skrí­msli. Til að bæta gráu ofan á svart þá stí­flast niðurfallið stöðugt og hefur þar lí­tið að segja þótt reglulega sé ætandi sýru sem seld er í­ verslunum undir vörumerkinu Grettir sterki helt niður í­ það.

v) Örbylgjuofninn. Fékk hann frá Skúla Sigurðssyni fyrir 2-3 árum sí­ðan. Þá var ofninn ónotaður, beint úr kassanum. (En hafði því­ miður verið í­ kassanum í­ 10 ár og var því­ ósvikinn forngripur.) Strangt til tekið er ofninn ekki bilaður, en hann er fáránlega kraftlí­till og notkunarleiðbeiningar á matarumbúðum nýtast ekki þar sem hann kemst ekki hærra en í­ 600 wött.

5 teiknimyndasögur sem mér finnst skemmtilegar:

i) ístrí­kur skylmingakappi. „Afi Sesars var mórauður saltfiskur!“ – segja skylmingakapparnir í­ hringleikahúsinu. Þarf að segja meira? Ég hlæ alltaf þegar ég les þessa bók og ekki spillir fyrir að eiga hana lí­ka á latí­nu.

ii) Falur í­ Argentí­nu. Fótboltafélagið Falur tekur þátt í­ heimsmeistarakeppninni í­ Argentí­nu með viðkomu á Íslandi. Lýsingarnar á herforingjastjórninni í­ Argentí­nu og pótemkí­ntjöldum hennar eru kostulegar.

iii) Svalur í­ Moskvu. Hef altaf verið Tom & Janry-maður varðandi Sval og Val. Lýsingin á rússnesku mafí­ósunum er óborganleg.

iv) Alli Kalli í­ eldlí­nunni. Maðurinn með stóra nefið er frábær. Hvers vegna í­ ósköðunum komu ekki út fleiri bækur um Alla Kalla? Enn ein sönnun þess að kapí­talisminn veit ekkert hvað hann er að gera. Við þurfum að stofna nýtt fyrirtæki: Rí­kisútgáfu teiknimyndasagna.

v) Strumparnir og eggið. Á þessari skemmtilegu bók er m.a. birt sagan „Hundraðasti strumpurinn“ sem tekur á mörgum áleitnum tilvistarlegum spurningum, meðal annars varðandi muninn á frummynd og heilmynd.