Lilja 4-ever
Úff, fór í gær á Lilya 4-ever í Háskólabíói og er ennþá hálfmiður mín. Stemningin í hléi og að myndinni lokinni var eins og í barnajarðarför. Það var augljóst að myndin hreyfði við flestum í salnum.
Flestir sem gera mynd um þetta efni falla í þá gryfju að velta sér upp úr ofbeldinu og ljótleikanum með því að sýna sem allra mest í mynd. Sú var ekki raunin þarna. Reyndar voru ofbeldis- og nauðgunarsenurnar einna auðveldastar á að horfa. Það voru miklu frekar atriðin þegar allt lék í lyndi – þegar Lilya og vinur hennar leika sér eða skoppa fram og til baka í áhyggjulausri sniff-vímunni – þau voru sársaukafyllst.
Svipaðist um hvort aðrir bloggarar tjáðu sig um myndina. Dr. Gunni var í það minnsta heillaður: Ég hef oftast verið frekar pornógrafískur í hugsun og verið fylgjandi frjálsræði í þessum bransa, en svo fór ég á hina frábæru Lilya 4-ever og það er ekki laust við það að ég sé orðinn vinstri-grænn í kjölfarið og helst á því að gelda sjálfan mig til að losna úr vítahring erótískra langana.
Þórarinn á kratasneplinum var á sömu sýningu og ég. Bíð spenntur eftir að lesa hvað hann hefur um málið að segja. Það er hins vegar hárrétt hjá honum að ef vitleysingarnir sem stýra Háskólabíói hafa ekki vit á að taka myndina til almennra sýninga þá væri eins gott að gefa írna Samúelssyni bara allt heila klabbið. Auðvitað mun fólk storma á þessa mynd, þótt ekki væri nema fyrir leikstjórann. Eða eins og Sverrir Jakobssonorðaði það: Ég myndi mæta á mynd eftir þennan náunga þótt fram kæmi að hún sýndi einungis lokið á ruslatunnunni hans bærast í vindinum…
Ekki eru þó allir eins hrifnir af Lilyu. Bjarni segist hafa orðið fyrir vonbrigðum, að því er virðist einkum vegna þess að myndin hafi ekki sagt honum neitt nýtt og að þeir sem kynnt hafi sér málið þekki slíkar sögur. Fyrir vikið treystir hann sér ekki til að mæla með myndinni.
Nú er ég í fyrsta lagi ekki sammála því að myndin miðli engu nýju, auk þess sem ekki er við því að búast að bíógestir hafi almennt setið langar ráðstefnur um mansal eins og Bjarni. Þess utan tel ég að það sé ekki aðalmarkmið myndarinnar. Ef við viljum fá tölur um fjölda unglingsstelpna sem seldar eru frá Rússlandi og heyra frásagnir af illri meðferð á þeim, þá getum við horft á fréttir, mætt á ráðstefnu, lesið Veru eða skoðað nokkrar heimasíður. Þessi kvikmynd setur hins vegar andlit á sögurnar.
írið 1984 kom út í Bretlandi sjónvarpsmyndin „Threads“, sem lýsti lífi venjulegs fólks í Sheffield eftir kjarnorkustríð. íhrifamáttur hennar var geysilegur og breytti afstöðu fjölda fólks til vígvæðingar og kalda stríðsins. Það gerði hún ekki með því að ljóstra upp neinu nýju um hrylling kjarnorkustyrjaldar eða með því að sýna hrikalegar tölvugerðar myndir af stórborgum þurrkast út. Þvert á móti var hún svona sterk í einfaldleika sínum, þar sem hún sýndi fólk í aðstæðum sem það réði ekki við. Lilya 4-ever er þannig mynd.
…en að sjálfsögðu á maður ekkert að vera að kippa sér upp við svona myndir. Við vitum jú öll að stelpurnar sem koma frá Rússlandi til að striplast og selja sig eru allar að safna sér inn peningum til að klára lögfræði- og læknisfræðinámið sitt. Þær munu svo lifa í vellystingum í heimalandinu eftir 3-4 ár í bransanum. Svo er þetta ágætis innivinna. – Er það ekki annars?