Þegar ég var smjápjakkur og mætti reglulega á handboltaleiki Fram í Laugardalshöllinni og vorleiki í Reykjavíkurmótinu á gerfigrasinu, tók ég iðulega Fimmuna vestan úr bæ og fór út við ísmundarsafn. (Eða var það kannski Fjarkinn sem stoppaði þar? – Æi, nenni ekki að tékka mig af með það.)
Biðskýlið við safnið var (og er) frábrugðið öllum öðrum skýlum, því það er eins og kúla í laginu. Það var gaman að reyna að klöngrast upp á það – en erfitt í bleytu.
Ég tengdi alltaf skýlið við safnið, enda minnir það mjög á verk ísmunds. Ég hugsaði með mér: „sniðugt að fá listamanninn til að hanna strætóskýli fyrir framan húsið sitt!“
Mikil var því undrun mín þegar ég fór til Danmerkur 14 ára gamall og sá strætóskýlin hans ísmundar á hverju götuhorni. Fór mig þá að gruna að fiskur lægi undir steini.
Þessar vangaveltur rifjuðust upp fyrir mér þegar ég leit aðeins á hina fúlu dönsku mynd Mímí og maddömurnar (eða eitthvað svoleiðis) í gær. Hún var fúl eins og flestar aðrar danskar myndir, en á nokkrum stöðum í henni mátti einmitt sjá kúlu-strætóskýlin.
Gaman væri ef einhver þeirra þúsunda sem les þetta blogg gæti upplýst um sögu þessara strætóskýla, jafnt í Danmörku, hér á landi eða annars staðar í heiminum. Póstur sendist á stefan.palsson@or.is
Jamm