Teiknimyndir í dagblöðum mega muna sinn fífil fegri. Sú var tíðinn að DV var með heila opnu af teiknimyndasögum í fínum gæðum, auk þess sem Gísli J. ístþórs var með skrípamynd aftarlega í blaðinu. Á dag eru teiknimyndarenningarnir bara fjórir. Svona fer öllu aftur í heiminum.
Á blómatíma DV-teiknimyndasagnanna voru ekki færri en þrjár framhaldssögur í gangi. Það voru Tarzan, Rip Kirby og Modesty Blaise. Tarzan-sögurnar voru allar eins og búast mátti við, Rip Kirby var fúll breskur leynilögreglukarl ef ég man rétt og Modesty Blaise voru meintar spennusögur með foxí aðalpersónu. (En spennusögur sem sniglast áfram um þrjá myndaramma á dag eru bara ekki að virka.)
Hvað var meira af sögum í DV? Jú, Andrés önd var þarna um tíma, Hrollur og svo Móri sem gerðist í Bretlandi á miðöldum. Man ekki í svipinn eftir öðrum markverðum sögum.
Mogginn var með Hermann og Högna hrekkvísa. Hermann var snilld en Högni hrekkvísi ömurlegur að sama skapi. Drátthagi blýanturinn var fastur liður í teiknimyndadálknum. Hann var teiknikennsla í þremur einföldum skrefum. Fyrsta mynd sýndi yfirleitt tvö strik sem teiknuð voru í kross. Á annarri myndinni var búið að bæta inn tveimur hringum og einni trapisu umhverfis krossinn. Á þriðju myndinni var komin fullkomin mynd af Versölum og stærstum hluta hallargarðsins í vorskrúða.
Á síðunni þar sem Hermann og Högni hrekkvísi voru, við hliðina á „íst er…“-væmninni, var mynd af kaffikönnu sem virtist klippt út úr gömlum Moggadagblöðum. Þar stóð undir: „Með morgunkaffinu“. Þetta fannst mér alltaf vera sóun á plássi sem ella hefði getað nýst undir skrípó.
Smáfólk – eða Peanuts – hefur alltaf haft sérstöðu vegna þess að þar birtist textinn á ensku í talblöðrunum og þýðingin á íslensku fyrir neðan. Ætli það sé einhver sérstök skýring á þessu eða ætli umbrotsmaður Moggans hafi bara verið að fylla upp í plássið? Spyr sá sem ekki veit.
Skyldu B.C. teiknimyndasögurnar aldrei hafa birst í íslenskum dagblöðum?