Sé að Dr. Gunna dreymdi Birgittu Haukdal í nótt, ekki þó í neinum blautlegum athöfnum heldur sem ránsfeng í æsilegu mannránsmáli.
Sjálfum dreymdi mig Birgittu í fyrrinótt. Eða öllu heldur – að ég lenti í miklum rökræðum við vini og félaga. Hver súpergrúppan var að koma til Íslands og það voru tónleikar í Höllinni, Kaplakrika og í Háskólabíói á hverju kvöldi. Sjálfur var ég hins vegar ekki mönnum sinnandi vegna þess að Birgitta ætlaði að spila í Egilshöll á stærstu tónleikum Íslandssögunnar. – Ég ætlaði sko ekki að missa af þessu!
Vinir mínir töldu mig galinn, en ég hamraði á því að þetta yrði konsert sem færi í sögubækurnar og að það væri skandall að missa af þessu. Mér tókst ekki að sannfæra neinn og endaði á að mæta einn á tónleikana. Þar keypti ég mér stærsta poppkorndunk í heimi, risastóra derhúfu með mynd af Birgittu og stóra gúmmíhönd, eins og maður sér Ameríkana með á íþróttakappleikjum í sjónvarpinu.
Undarlegt – afar undarlegt.