Einhverju sinni heimsótti Anna Kristine Magnúsdóttir, blaðakona á tímaritinu Fólk, Grænuborg og tók viðtal við okkur krakkana. Þar lýsti blogglistamaðurinn #, sem til skamms tíma var besti og frægasti bloggarinn, yfir pólitískum stuðningi sínum við forsetaframboð Vigdísar með orðunum „Ég held að hún sé það besta sem þjóðin kýs!“ – Dálítið hátíðlegt, en satt og rétt.
Meðal þess sem stjörnublaðamaður Fólks spurði okkur gríslingana að, var hvað við ætluðum að gera þegar við yrðum stór – afsakið, fullorðin. Blogglistamaðurinn # varð fyrir svörum: „Bensínafgreiðslumaður – eða slökkviliðsmaður, því það er svo sjaldan sem kviknar í!“
Ég varð greinilega snemma letihlunkur, því auðvitað var hugsunin þessi: hvernig get ég fundið mér vinnu sem útheimtir lágmarksvinnu eða -erfiði? Bensínafgreiðslumenn sáttu að mínu mati, drukku kaffi, lögðu kapal og snöruðu sér svo út á kortérsfresti og ýttu á einn takka. Slökkviliðsmenn voru enn heppnari. Það væru varla nema 2-3 útköll í viku og þess á milli gætu þeir leikið sér í makindum.
Á dag geri ég mér grein fyrir því að þessar hugmyndir um starfsvið bensínafgreiðslumanna og slökkviliðsins eru óraunhæfar. Auðvitað gera báðar stéttir meira en að dæla bensíni og vatni. Líklega telja bensíntittir og brunaverðir að þeir komi mestu í verk einmitt þegar enginn er bíllinn á planinu eða eldur að brenna.
Og svona er þetta í öllum störfum. Sumir verða afar undrandi þegar þeir frétta að við safnverðir gerum MEST þegar gestirnir eru hvað FÆSTIR. Þegar gestir eru á safninu, þá fer tíminn einkum í að kjafta við þá um hitt og þetta – þegar engir eru gestirnir er hægt að koma hlutum í verk.
Ætli það séu önnur störf en einfaldasta færibandavinna sem hægt er að meta einvörðungu með því að telja mínúturnar sem starfsmaðurinn stendur við? Verði mönnum að góðu að ráða sér smið og greiða honum bara fyrir þær mínútur sem hann heldur á hamri eða sög. Megnið af tímanum fer í snatt, undirbúning og útréttingar. Þannig er það nú bara.
Þetta skilja flestir – nema þegar kemur að vesalings kennurunum. Þar virðist sú hugmynd ríkjandi að allt annað en nákvæmlega þær 40 mínútur sem hver kennslustund tekur – sé tóm tímasóun og svikamylla til að herja út laun fyrir enga kennslu.
Liðið sem paunkast núna á kennurunum og sakar þá um að vilja fá greitt fyrir slugs og leti ætti að taka upp baráttu fyrir því að slökkviliðsmenn fái einungis greitt fyrir þær mínútur í mánuði hverjum sem þeir eru að slökkva elda. Skurðlæknar eigi sömuleiðis bara að stimpla sig inn um leið og búið er að rista upp sjúklinginn og fletja út á borð. Það væri skynsamleg og heiðarleg afstaða.