Þegar ég var 11 eða 12 ára las ég Blekkingu og þekkingu eftir Níels Dungal. Hún hafði mikil áhrif á mig og í Kristinfræðitímum reyndi ég mikið til að snapa deilur við kennarana mína. Ég var sannfærður um að ef nógu margir læsu Dungal karlinn, þá yrði kristinni trú útrýmt á örfáum árum.
Einn daginn – þegar ég var svona 15 ára – uppgötvaði ég að meiri tími og orka fór í að vera gallharður trúleysingi en trúmaður. Á kjölfarið hætti ég að nenna þessu og hef ekki lesið Dungal eða álíka kóna síðan.
Hinir ágætu Vantrúarseggir slá ekki slöku við í að boða fagnaðarerindi trúleysisins. Nú síðast eru þeir komnir í hörkudeilur við þann góða dreng Lárus Pál Birgisson sem ég þjálfaði í ræðumennskunni í Morfís í gamla daga. Ég verð nú að segja að mér finnst Lalli hafa betur í umræðunum og sundlaugardæmið hans – með nákvæmum útreikningum á Breiðholtslauginni – er dýrlegt.