Óskaplega er ég orðinn þreyttur á að heyra hina og þessa lýsa því yfir að næstu borgarstjórnarkosningar muni snúast um skipulagsmál. Það er fjarri sanni.
Þvert á það sem ætla mætti af umræðum í fjölmiðlum, fjalla skipulagsmál nefnilega ekki um það hvar fólk vill búa – heldur hvar það vill að aðrir búi eða búi ekki.
Fullt af fólki hefur miklar skoðanir á því hvar hola eigi niður næstu hverfum Reykjavíkur – ekki vegna þess að það ætli sjálft að flytja í þessi hverfi, heldur vegna þess hvernig það telur þessi hverfi muni nýtast sér í framtíðinni t.d. varðandi það að losna við bíla úr umferðinni, auka þjónustu o.s.frv.
Það eru engir stórir hópar kjósenda sem eru miður sín yfir að búa ekki í Engey eða í hlíðum Úlfarsfells. Langflestir taka þá skynsamlegu afstöðu að líta á björtu hliðarnar, sætta sig við staðinn sem þeir búa á og taka jafnvel við hann ástfóstri. – Fólk sem býr í Vogunum, vill almennt búa í Vogunum. Fólk sem býr í Norðurnýri, vill almennt búa í Norðurmýri. Og fólk sem byggir sér í Norðlingaholti gerir það vegna þess að það langar til að búa í grennd við Litlu-Kaffistofuna.
Fyrir vikið munu skipulagsmál aldrei verða það stóra kosningamál sem sumir pólitíkusar og þátttakendur í spjallþáttum láta sig dreyma um. Þannig er það nú bara.