Einhver bloggarinn var í dag að velta fyrir sér hver væri besta bókin sem hann hefði lesið og lofaði sjálfum sér að búa til topp-10 lista.
Ekki myndi ég leggja í að hrista saman slíkan lista. Hann myndi kalla á alltof marga varnagla. T.d. þyrfti að skilgreina hugtakið „besta bók“. Margar af þeim bókum sem mér finnst hvað vænst um eru t.d. ekki endilega nein snilldarverk, heldur skiptir máli á hvaða tíma ég las þær fyrst. Þannig eru Drengurinn með röntgenaugun eftir Sjón og Leitin að landinu fagra og ístir samlyndra hjóna eftir Guðberg eru í miklu uppáhaldi – ekki endilega vegna gæða, heldur vegna þess HVENÆR ég las þær.
En besta bókin? – Tja. Ef ég væri píndur til að nefna bók þá væri það líklega Dauðar sálir eftir Gogol eða A Prayer for Owen Meany eftir John Irving. Grónar götur eftir Hamsun er reyndar líka ofarlega á listanum, en það er of stutt síðan ég las hana til að hún geti talist með. Eitthvað fleira? Tja, Útlendingurinn eftir Camus og Frankenstein eftir Mary Shelley – út á vísindasögunördismann. Manntafl er svo besta smásagan.
Af íslenskum bókum væri það helst Íslenskur aðall eftir Þórberg. Laxness kemst ekki á topp fimm þar. Annað hvort er maður Laxness- eða Þórbergsmaður – og ég er Þórbergsmaður.
# # # # # # # # # # # # #
Rakst á Danger Mouse-teiknimyndirnar á dvd. Gat ég stillt mig um að kaupa þær? Vitaskuld ekki. Danger Mouse-þættirnir voru a.m.k. í minningunni fyndnustu teiknimyndir allra tíma. Óttast samt að verða fyrir vonbrigðum.
Muna menn eftir gamanþáttunum um njósnarann Piglet? Það eru þættir sem ég gæti hugsað mér að eiga á dvd. – Hvernig er það, hefur Íslensk málstöð ekki reynt að búa til orð í staðinn fyrir Dé-vaff-dé? Úr því að menn kalla gsm-síma „Gemsa“, þá er hægðarleikur að tala um dvd sem „Davíð“, ekki satt?