Gráðostur er furðulegt fyrirbæri. Nú er hann sannarlega ekki vondur, en það er eiginlega ekki hægt að segja að hann sé góður heldur. Allt fer þetta eftir samsetningum.
Nú er Gleym-mér-ey-borgarinn á Vitabar besti hamborgarinn í bænum, sem ekki verður skýrt með öðru en gráðostinum. Gráðostapítsur eru sömuleiðis fínar. Ofnbakaði laxinn í gráðostasósunni sem ég át í kvöldmat var alls ekki vondur. Hann var meira að segja nokkuð bragðgóður… en samt skrítinn.
Það sama verður hins vegar ekki sagt um samastöppuðu kartöflurnar og gulrótina sem barnið þurfti að éta. Sá matur var hreinræktaður vibbi.
# # # # # # # # # # # # #
Hvers vegna þarf alltaf allt að lenda á sömu dögunum? Á laugardaginn er spennandi málþing í Háskólanum um Þorvald Thoroddsen, sem allir vísindasagnfræðingar ættu að mæta á. (Mikið langar mig í Landfræðisögu Þorvalds sem verið er að gefa út um þessar mundir!)
En á sama tíma er aðalfundur MS-félagsins. Þar þarf Steinunn að vera og ég raunar líka, enda fulltrúi í laganefnd. Svona er það nú bara.
# # # # # # # # # # # # #
Hef lent í nokkrum viðtölum síðustu daga vegna spurningaspilsins, sem var að koma í verslanir. Ekki veit ég hvort margir kaupa borðspil í lok október, en einhverjir markaðsspekúlantar segja að gott sé að auglýsa á fullu núna til að stimpla vöruna inn, amk meðal hörðustu fótboltaáhugamanna. Á desember verður svo athyglinni beint að öfunum og ömmunum.
Skilst að þátturinn á föstudaginn verði viðureign Fylkis og Breiðabliks, sem var einn líflegasti þátturinn sem við tókum upp. Þar kljást meðal annars tveir pólitíkusar: Dagur Eggertsson og Gunnar Birgisson.
# # # # # # # # # # # # #
Drjúgum hluta vinnudagsins eyddi ég í að lesa gamlar skýrslur frá Sambandi íslenskra rafveitna frá sjötta áratugnum ofanverðum. Klár sagnfræðinemi sem hefði sans fyrir tækni- og vísindasögu gæti gert svo flotta BA eða MA-ritgerð um Kjarnfræðanefnd Íslands og hugmyndir manna um beislun kjarnorkunnar á Íslandi á þessu árabili. Þetta er efni sem liggur á lausu, en það eru að verða síðustu forvöð áður en lykilmenn taka mikilvægan fróðleik með sér í gröfina.
# # # # # # # # # # # # #
Sé að ístríksbloggið-mitt hér að neðan hefur fengið óvenjugóð viðbrögð.
En gæti einhver útskýrt fyrir mér hvernig stendur á því að nú, þegar prentun ætti öll að vera einfaldari, virðist enginn leggja í stórfellda teiknimyndaútgáfu á meðan þetta var gert í stórum stíl á áttunda áratugnum þegar það var stórframkvæmd?