Var það siðlaust af mér að spyrja um sjálfan mig í síðustu spurningu? Tja, hér er Jesúkomplexinn að verki. Það er algjörlega útpælt að spurt sé um þrettán karlmenn í þessari spurningakeppni – og að ég yrði nafnið í miðjunni.
Það má líta svo á að ég sé að stilla upp fyrir kvöldmáltíð – lesendur verða sjálfir að giska á hver er Júdas.
En að síðustu spurningu:
Á aldrinum 14-15 orti sá er þetta ritar eitthvað af ljóðum og sankaði að sér súrrealískum ljóðakverum. Drenginn með röntgenaugun las ég oftar en góðu hófi gegnir. Þetta bráði snarlega af mér síðasta veturinn í gaggó.
Myndlistarsýningin sem um var getið tengdist listahátíð æskunnar – eða einhverju svipuðu batteríi. Kallað var eftir verkum um samspil manns og hafs. Við fjórða mann útbjó ég stóran járnbala, fyllti hann af sandi, sjó og drasli. Síðan settum við dúkku í flæðarmálið, sem hélt um garðslöngu. Slangan var aftur tengd í litla sprautukönnu með bensíni – og gátu gestir og gangandi sprautað vænum bensínslurk út í þetta litla vistkerfi. Það reyndi mjög á þeffæri viðstaddra, enda var þessi sýningarsalur oftast nær tómur.
Á lok sýningar fengu allir viðurkenningarskjöl, þar á meðal Úlfur Eldjárn félagi minn sem hafði samið tónverk á saxófón. Á ljós kom hins vegar að peningaverðlaunin komu bara í hlut hópverkefna – þ.e. heilu barnakórarnir eða grunnskólaárgangarnir sem höfðu sent inn sameiginleg verkefni fengu pening… og svo við fjórmenningarnir, því við vorum jú hópur. Þegar Úlfur stóð með viðurkenningrskjalið í höndunum og sá okkur hina skipta gróðanum varð hann nokkuð pirraður – en eftir að ég benti á að nóg hefði verið fyrir hann að skrá tvo vini sína sem meðhöfunda verksins til að komast í álnir, varð hann foxillur í viku.
Auglýsingin góða frá Kaupfélögunum hefur þegar verið birt hér í athugasemdakerfinu. Síðar komum við Maggi finnski að því að semja handrit að sjónvarpsþætti um sögu SíS.
Viðtalið með stuðningsyfirlýsingunni við Viggu Finnboga birtis í tímaritinu Fólk, þar sem börn á Grænuborg voru tekin tali.
Næsta spurning kemur bráðum.