Á morgun átti ég erindi á skrifstofu Starfsmannafélags Reykjavíkur. Skrifstofan er í BSRB-húsinu á Grettisgötu, en þaðan á ég margar minningar frá því að afi var framkvæmdastjóri. Þegar ég var sendur í pössun í vinnuna til afa fékk ég að teikna á bréfsefni með áprentuðu BSRB-merki, hamra á ritvél og raða blöðum og tímaritum. Á ísskápnum hjá BSRB var alltaf til Spur Cola.
Það er athyglisvert hversu lítið hefur breyst í húsnæðinu á 20-25 árum. Herbergjaniðurröðun hefur breyst, enda milliveggir hafðir hreyfanlegir, lagnastokkar fyrir síma- og tölvutengingar eru komnir til sögunnar – en að öðru leyti hefur lítið breyst. Gólfin eru með línóleum-dúka sem eru orðnir snjáðir af umferð. Myndirnar á veggjunum eru gjafir frá norrænum systurfélögum, plaköt frá gömlum fundum og aðgerðum eða ljósmyndir af sumarhúsahverfum félaganna.
Mér finnst að skrifstofur félagasamtaka – og þá sérstaklega hjá verkalýðsfélagi eins og BSRB – eigi einmitt að vera svona. Vinnuaðstæður starfsfólksins á skrifstofunni eru ágætar, en enginn íburður sem gefur til kynna að verið sé að bruðla með peninga félagsmanna.
Algjör andstaða við þetta eru t.d. skrifstofur Eflingar í Borgartúninu. Þangað hef ég komið 2-3 sinnum og í hvert skipti orðið undrandi á massívum parketunum, leðurhúsgögnum og dýrum listaverkum á flennistórum veggjum í stórum herbergjum. íður en Efling reisti höllina, á einhverjum eftirsóttasta stað í bænum, minnir mig að hluti starfseminnar hafi verið í Skipholtinu. Mér skilst að einhver fjárfestingarbankinn hafi flutt inn í það húsnæði og ekki séð ástæðu til að breyta neinu. Hvaða skilaboð er verkalýðsfélag að senda með svona hegðun?
# # # # # # # # # # # # #
Til skamms tíma fékk ég aldrei umgangspestir. Nokkur ár gátu liðið milli þess að ég fengi svo slæma flensu að ég þyrfti að leggjast í bælið nema dagspart.
Á vetur, eftir að Ólína byrjaði á leikskólanum, hef ég hins vegar fengið hverja pestina á fætur annarri. Lá t.d. heima í gær með dúndrandi hausverk og öll vit stífluð af kvefi.
Barnið smitar mig af öllum þessum óværum – nær væri að láta hana smita Moggabloggið!