Heimildarmyndin í Sjónvarpinu í gær um ginklofann, farsóttina hræðilegu sem stráfelldi börn í Vestmannaeyjum og á St. Kildu olli nokkrum vonbrigðum. Umfjöllunin um sjúkdóminn sjálfan var losaraleg, hin magnaða saga St. Kildu var rakin á frekar snubbóttann hátt – en lopinn síðan teygður út í hið óendanlega með myndum af Eyjamönnum í sprangi og bjargsigi.
Við Steinunn erum með St. Kildu-dellu og höfum haft lengi. Ætli við eigum ekki 4-5 bækur í bókaskápnum heima sem hefðu allar gagnast handritshöfundinum til að þétta frásögnina.
Sagan um ginklofann í Eyjum er sömuleiðis margskrásett og hefði mátt segja betur.
Sumar myndirnar frá St. Kildu voru flottar. Það hefði verið mjög til bóta að fjölga þeim, en fækka svarthvítum myndskeiðum af leikurum í gömlum alþýðufötum ganga í slóv-mósjon. Tvær stjörnur af fimm mögulegum – önnur fyrir gott val á viðfangsefni og hin fyrir sum myndskeiðin.
Megi Moggabloggið verða bitið af lundafló!