Á dag rakst ég á bloggsíðu hjá stúlku sem gengst við að vera í Framsóknarflokknum og sem lýsti fundi með frambjóðendum stjórnmálaflokkanna í Menntaskólanum við Sund. Ef marka má þá frásögn lýsti Sigurjón Þórðarson úr Frjálslynda flokknum sérstökum áhyggjum af því að fólk sem færi í sund eða strætó gæti lent á afgreiðslufólki/vagnstjóra sem talaði útlensku.
Á kvöld sá ég frétt um að Samfylkingarmennirnir Össur Skarphéðinsson og Mörður írnason hafi lýst sérstökum áhyggjum af því að ekki væri bannað samkvæmt stjórnarskránni að tala útlensku á Alþingi.
Gott væri ef einhver gæti útskýrt fyrir mér í hverju munurinn á hugmyndum Sigurjóns annars vegar, en hins vegar Össurar og Marðar liggur?
Ég á bágt með að sjá vandamálið við það ef afgreiðslumaðurinn í írbæjarlauginni væri útlendingur. Hversu alvarlegan misskilning gæti það framkallað? Á sama hátt sé ég ekki hvers vegna í ósköpunum binda ætti í sjálfa stjórnarskránna að bannað sé að tala útlensku í ræðustól Alþingis? Persónulega finnst mér slíkar hugmyndir vera á pari við það þegar Bush Bandaríkjaforseti vill stjórnarskrárbinda bann við hjónavígslum samkynhneigðra.
Hafa þessir tveir Samfylkingarþingmenn ekki setið ráðstefnur eða fundi erlendis þar sem ræður fólks eru þýddar? Hvað er vandamálið? Fara heyrnartólin svona í taugarnar á þeim?
Ef þúsundir Íslendinga ákvæðu að kjósa gelískumælandi mann á þing – er það þá ekki þeirra lýðræðislegi réttur? Eða óttast menn kannski holskeflu af ómálga útlendingum sem myndu leyna kunnáttuleysi sínu í íslensku alla kosningabaráttuna – og koma svo í bakið á öllum með því að babbla bara á tokkarísku? Hvaða rugl er þetta eiginlega?
Nú má svo sem fallast á að góð kunnátta í íslensku er afar mikilvæg fyrir hvern þingmann. En sama má t.d. segja um góða kunnáttu í ýmsum erlendum tungumálum. Hversu mikið af því lesefni sem þingmenn þurfa að berja sig í gegnum skyldi vera á ensku eða öðrum erlendum málum? Það hlýtur á sama hátt að teljast mjög mikilvægt fyrir þingmann að hafa lágmarksmenntun. Ætlum við þá ekki bara næst að binda í stjórnarskrá að enginn megi tala á Alþingi nema hann hafi klárað samræmdu og náð amk. lágmarkseinkunn í ensku og dönsku?
Mín skoðun er reyndar sú að engar hömlur eigi að setja á kjörgengi manna. Ef nægur hluti kjósenda vill senda hvítvoðung á þing, hundinn Sám eða heypoka – þá ættu þeir að mega það. Ég sé engin rök fyrir að þrengja valfrelsi kjósenda á nokkurn hátt, þar með talið að gera kröfu um hreint sakavottorð. Vilji t.d. íbúar í NV-kjördæmi kjósa Slubba Slens, tugthúslim af Hrauninu, á þing – þá verður bara svo að vera.
Andúð á útlendingum getur átt sér margar ástæður. Ein þeirra er óttinn við að missa störf til þeirra.
Það er kannski þetta sem plagar Mörð írnason, sem ekki kemst á þing samkvæmt flestum skoðanakönnunum – meðan Paul Nikolov á lista VG hefur mælst inni. Reyndar dugar þessi hælkrókur Merði skammt, því Paul hefur prýðilegt vald á íslenskri tungu og talar hana mun betur en margir þingmenn tala ensku. Ekki minnist ég þess að hafa heyrt Össur og Mörð lýsa sérstökum áhyggjum yfir öryggisráðsframboði Íslands í SÞ á þeim forsendum að utanríkisráðherra sé nær ómálga á ensku…
Ég hjó eftir því á dögunum að Össur Skarphéðinsson, sem er duglegur við að rifja upp ár sín í stúdentapólitíkinni, óskaði Röskvu ekki til hamingju með sigurinn á bloggsíðunni sinni. Kannski skýringin sé sú að í stúdentaráðsliði Röskvu er útlendingur, sem talaði ensku á kosningafundum og mun væntanlega gera slíkt hið sama í störfum ráðsins.
Svona úr því að Össur og Mörður ætla á annað borð að fara að krukka í stjórnarskránna, ættu þeir kannski að bæta líka inn ákvæði um að bannað sé að tala nema á íslensku í stúdentaráði. Og jafnvel líka að bannað sé að flytja Júróvisíon-framlög Íslendinga á erlendum tungumálum (gamalt baráttumál Marðar).
Ef til vill mætti bæta inn klausu um að afgreiðslufólk sundlauga og strætóbílsstjórar skuli tala íslensku (svona rétt til þess að gleðja Sigurjón.)
Nær væri að banna Moggabloggið í stjórnarskránni!