Á febrúar 2002 var hópur danskra ferðalanga – sem sumir hverjir voru félagar í Vítisenglum – stoppaður í Leifsstöð. Þessi aðgerð mæltist vel fyrir og löggan fékk hrós í leiðurum blaðanna.
Það voru mjög fáir sem voguðu sér að reifa önnur viðhorf en þau að handtökurnar hefðu verið hið besta mál. Hver sá sem vogaði sér að setja spurningamerki við þær, mátti búast við að vera úthrópaður sem málsvari ofbeldismanna og dópsala.
Sverrir Jakobsson var einn fárra sem skrifaði gagnrýnið um þetta mál. Það gerði hann í þessari grein á Múrnum. Ég var ánægður með greinina á sínum tíma og sýnist hún ennþá standa fyrir sínu.
írið 2002 var íslenskum stjórnvöldum ekki treystandi fyrir því valdi að geta ákveðið án rökstuðnings eða sannana hverjum mætti banna að koma hingað til lands á grunni ímyndaðra ógna. Þetta vissum við sem störfuðum í friðarhreyfingunni, vegna þess að stjórnvöld höfðu gefið það skýrt til kynna að útlendingar sem ætluðu að koma til Reykjavíkur og mótmæla NATO-ráðstefnunni á Hótel Sögu, mættu búast við að verða snúið við á flugvellinum. Aðgerðir lögreglunnar gegn Falun Gong-liðum síðar sama ár, voru rökrétt framhald af þessari stefnu.
Ég treysti ekki yfirvöldum í þessum efnum árið 2002 og traust mitt er ekki meira nú. Framganga lögregluyfirvalda gagnvart því fólki sem hingað vill koma, meðal annars til að viðra skoðanir sínar í umhverfisverndarmálum, er til skammar. Þar er reynt að hindra för fólks á grunni ætlaðra áforma um spellvirki, án nokkurra sannana.
Þess vegna truflar það mig þegar Vítisenglahandtökurnar eru rifjaðar upp nú, í tengslum við stóra klámráðstefnumálið, líkt og almenn sátt eigi að ríkja um þá aðgerð. Það eru svo ótalmörg betri rök sem andstæðingar klámhunda geta gripið til en að hampa framgöngu lögreglunnar í því máli.
# # # # # # # # # # # # #
Á dag er sprengidagur. Megi Moggabloggið éta úldið kjet.