Óskaplega hafa menn lélegt pólitískt minni ef þeir geta talið sér trú um að stjórnarmyndun Alþýðuflokksins og Sjálfstæðisflokksins 1991 hafi verið óvænt og ekki verið í umræðunni fyrir kosningarnar.
1991 gaf Alþýðuflokkurinn sér að ríkisstjórnin myndi falla. Það kom skýrt fram í kosningabaráttunni. Þegar Jón Baldvin var spurður beinlínis út í það hvort hann sæi fyrir sér stjórn Alþýðuflokks og Sjálfstæðisflokks eftir kosningar svaraði hann á þá leið að Alþýðuflokksmenn ættu „mjög góðar minningar um Viðreisnarstjórnina“.
Kunningi minn studdi Alþýðuflokkinn í þessum kosningum en varð óskaplega sár þegar Viðeyjarstjórnin var mynduð – við félagarnir hlógum bara að honum, því þessu hafði verið margspáð.
Þeir sem kusu Alþýðuflokkinn 1991 gerðu það í fullri meðvitund um að samstarf með Sjálfstæðisflokknum væri líklegasti kosturinn. Það er fáránlegt að reyna að skrifa söguna upp á nýtt og á þá leið að komið hafi verið aftan að kjósendum í það skiptið.