Níðkvæði um Moggann

Gí­sli ísgeirsson bloggar um kvæðið um Tótu litlu tindilfættu. Mikill snillingur hefur sá útvarpsmaður verið sem ákvað að spila þetta lag á þessum degi – væntanlega í­ tilefni af ritstjóraskiptunum á Morgunblaðinu.

Textanum í­ þessari skemmtilegu snörun á danska slagaranum „Lille Lise let pí¥ tí¥!“ er nefnilega beint gegn Mogganum. Fjólupabbi sem sungið er um, er Valtýr Moggaritstjóri – svo uppnefndur af Tí­mamönnum, sem héldu úti sérstökum dálk um ambögurnar í­ Morgunblaðinu.

Á kvæðinu, held ég endilega að hafi upphaflega verið sungið um ömmu Tótu litlu, en það hafi sí­ðar skolast til og breyst í­ móður hennar. Besta erindið er þetta:

Gamla konan beið

og gerðist býsna reið,

er Tóta gekk í­ hlaðið

– hún hrifsaði Morgunblaðið.

Að bjóða bókaorm

blað með svona from!

Ég heimt´að fá að lesa, Harðjaxl eða Storm.

Af seinni tí­ma ní­ðví­sum um Moggann dettur mér helst í­ hug gamalt róttæklingakvæði, sungið við „Hani, krummi, hundur, sví­n…“:

Morgunblaðið brunnið er,

að brunanum var gaman.

Kommúnistar komu hér

– og kveiktÂ´í­ öllu saman.

Muna menn eftir meiri kveðskap af þessu tagi?