Norður-Kórea er skrítið ríki. Á orði kveðnu á það að heita í stríði við granna sína í suðri, en á sama tíma má færa fyrir því rök að efnahagslegur stuðningur sunnanmanna haldi landinu á floti.
Á íþróttasviðinu eiga Norður- og Suður-Kóreumenn einnig í afar sérkennilegu sambandi. ímist koma ríkin fram sem ein heild (eins og stundum á setningu vetrarólympíuleika) og oft er rætt um að sameina landslið þeirra í flokkaíþróttum – en á öðrum tímum eru þetta erkifjendur í keppni.
Fótboltinn er sérkennilegt dæmi um þetta. Þar hafa Norður-Kóreumenn öflugu liði á að skipa. Aðalmaðurinn er Jong Tae-Se, sem er líklega besti knattspyrnumaður Asíu í dag. Það er bara tímaspursmál hvenær hann fer til evrópsks stórliðs (þið lásuð það fyrst hérna!) Hann er raunar fæddur og uppalinn í Japan, hefur varla komið til Norður-Kóreu nema til að leika landsleiki og deilir ekki kjörum með félögum sínum í landsliðinu að neinu leyti.
Nema hvað – Â Norður-Kórea er í bullandi séns að komast í úrslitakeppni HM 2010. Á dag lék lið þeirra fyrsta leikinn í fimm liða úrslitariðli (þar sem tvö efstu liðin komast beint áfram og það þriðja fer í úrslitaleiki). Kóreumenn unnu Sameinuðu arabísku furstadæmin á útivelli og tóku þarmeð stórt skref í átt til Suður-Kóreu.
Næsti leikur er gegn Suður-Kóreu – liði sem var líka með Norður-Kóreu í milliriðli. Undir eðlilegum kringumstæðum myndi maður ætla að Norður-Kóreustjórn leggði ofuráherslu á að vinna óvininn fyrir framan troðfullum leikvangi í höfuðborg sinni og nota tækifærið til að sýna illu kapítalistunum í suðri glæsilega skrautsýningu. Það er ekki á hverjum degi sem hálf suður-kóreanska þjóðin situr límd fyrir framan sjónvarpið og horfir á slíkar samkomur.
En Kim Jung-Il og félagar þora ekki að taka sénsinn. Þegar þessi staða hefur komið upp, að Norður-Kórea á heimaleik gegn Suður-Kóreu í flokkaíþrótt, þá finna norðanmenn sér yfirleitt átyllur til að flytja keppnina eitthvert annað – oftar en ekki til Kína.
ímsar skýringar kunna að vera á þessari hegðun. Ein er sú að smkv. áróðri Kóreu-stjórnar, hafa íbúar sunnan landamæranna skömm á öllum táknum Suður-Kóreu, s.s. þjóðsöng og fána. Það yrði því óheppilegt að sjá hóp suður-kóreanskra knattspyrnumanna syngja þjóðsönginn og hylla fánann. Og þótt tilhugsunin um sigur á vondu ameríkanavinunum á heimavelli sé örugglega ljúf, er hálfu verra að hugsa sér ósigur fyrir framan tugþúsundir manna og e.t.v. einhverja af helstu leiðtogum Kommúnistaflokksins. – Þá er skárra að  taka ekki sénsinn, spila heimaleikinn í öðru landi og þagga niður fréttir af slæmum úrslitum.
Meira um þetta í næstu viku…Â