Ég ólst upp í Vesturbænum. Fyrstu árin bjó ég í blokk á Hjarðarhaga og frá níu ára aldri átti ég heima í Frostaskjóli.
Þrátt fyrir nálegðina við KR-völlinn var ég Framari. Afi var Framari og fór með mig á leiki, auk þess sem KR var hundleiðinlegt varnarlið í byrjun níunda áratugarins þegar ég var að velja.
Pétur Ormslev var sem sagt hetjan mín. Hann var besti fótboltamaður á Íslandi. ísgeir Elíasson var besti þjálfari landsins – og mér fannst mjög merkilegt að hafa hitt Þorvald son hans og að þeir Bjössi frændi væru vinir. Fram var langflottasta liðið á Íslandi og yrði það um alla framtíð!
En þrátt fyrir sannfæringu mína um ágæti Fram og Péturs Ormslevs, vissi ég að þetta væri ekki meirihlutaskoðun í hverfinu. Eins kátur og ég varð þegar Framarar nældu í Íslandsmeistaratitilinn 1990 með marki á lokamínútunum og skildu KR-inga eftir með sárt ennið, gerði ég mér engar grillur um að flaggað yrði um allan Vesturbæ að því tilefni.
Svona var ég nú klókur að lesa stöðuna!
…
Gísli Marteinn Baldursson skrifar um pólitíska arfleið Margrétar Thatcher á blogginu sínu. Hann er frjálshyggjumaður og kann því vel að meta Thatcher, skiljanlega. Jafnvel mætti segja að aðdáun hans á Járnfrúnni sé jafn fölskvalaus og álit mitt á Pétri Ormslev. Ég held með bláum í íslenska boltanum – hann heldur með bláum í breskum stjórnmálum.
Sá er þó munurinn, að Gísli virðist gjörsamlega blindur á umhverfi sitt. Hann lýkur pistlinum á þessum orðum: Rétt eins og Thatcher sagði sjálf þegar hún yfirgaf Downingstræti 10 í síðasta sinn: „Við yfirgefum nú Downingstræti í síðasta sinn eftir 11 og hálft yndislegt ár, og við erum mjög glöð með að við skiljum við Bretland í miklu, miklu betra ástandi en þegar við komum hingað fyrir ellefu og hálfu ári.“ Fáir andmæltu þessu mati hennar þá og enn færri gera það nú, 30 árum síðar.
Öhh…
…öhh…
…nei!
Gísli Marteinn hefur búið í Skotlandi í uppundir ár, ef mér telst rétt til. Á því ljósi, hljóta þessi lokaorð að teljast einhvers konar met í blindu á umhverfi sitt. Margrét Thatcher er hataðasta kona í Skotlandi. Til skamms tíma skoraði barnamorðinginn Myra Hindley næstum eins hátt í könnunum meðal Skota yfir núlifandi konur sem fólki væri verst við. Eftir að Myra dó árið 2002, hefur þetta ekki verið nein samkeppni.
Síðustu ár sín í embætti, kom Margrét Thatcher helst ekki til Skotlands nema fyrirvaralaust og án auglýstrar dagskrár. ístæðan var sú að ekki var talið hættandi á að gefa heimamönnum lengri fyrirvara af ótta við að einhver tæki sig til og stútaði kerlu. Slíkar voru óvinsældirnar.
íhaldsflokkurinn fékk ekki þingmann kjörinn í Skotlandi í mörg ár, eftir að Thatcher hafði lokið sér af við að rústa samfélaginu. Á kosningum átti flokkurinn ekki séns í Verkamannaflokkinn, SNP eða Frjálslynda demókrata. Spurningin var frekar hvort íhaldsmönnum tækist að klóra inn fleiri atkvæðum en smáflokkar yst á vinstri vængnum eða grínframboð þar sem frambjóðendur voru íklæddir trúðabúningum.
Gísli Marteinn getur alveg haldið upp á Margréti Thatcher og talið hana mikinn stjórnmálamann. Það er hins vegar algjörlega galið að reyna að endurskrifa söguna á þann hátt að Thatcher hafi látið af störfum í sátt við guð og menn og hlotið góð eftirmæli hjá allri alþýðu manna. Þetta er eiginlega á pari við að segja að Hitler hafi ákveðið að hætta á toppnum vorið 1945, úr því að flestum pólitískum markmiðum hans hafi verið náð.