Við ákváðum nokkrir að sleppa því að fara að sofa heldur vaka frameftir og stinga af úr bústaðnum þá. Annars þá hefðum við sofið og síðan farið af stað sem hefði verið gagnlítið.
Bústaðaferðin var ótrúlega skemmtileg. Við byrjuðum á að villast um í heillangan tíma áður en hann fannst. Þegar allir voru loks komnir þá var skipt í þrjú lið, þau elstu, miðkynslóðin (sem spannaði tvö ár) og þau nýju. Reyndar hefði þetta samkvæmt hefðinni átti þetta að vera bara yngri gegn eldri en sumir vildu breyta til. Úrslitin komu svo sem ekki á óvart, við Elli, Arndís, Ásgeir og Ómar sigruðum nokkuð örugglega.
Eftir þetta uppljóstruðum við ýmsum leyndarmálum fyrir hvert annað í „ég hef aldrei“. Við Fjölnir erum væntanlega einir um að muna nokkuð hvað var sagt þar einsog í næsta leik…
Þegar potturinn var orðinn nógu heitur var farið út í hann. Það er merkilegt hvað má troða í einn pínuponsu heitan pott. Við vorum semsagt fjórtán í honum. Þetta var á tímapunktum sárt en mjög gaman. Við fórum í sannleikann eða kontór og ýmislegt var sagt. Elli kom sér á svívirðilegan hátt undan því að svara því hvaða Röskvu-/Vökuliða hann hefði girnst mest undanfarin ár. Formaðurinn var líka almennt erfiður í leiknum sem og öðrum. Á tímabili tæmdist potturinn næstum og ég veit ekki alveg hvernig við þoldum þennan kulda.
Þegar ég var nýkominn uppúr fór rafmagnið af svæðinu. Þar björguðu gsmsímarnir okkur, díóðurnar rúla. En þetta var kannski skemmtilegasta tími kvöldsins. Við settumst við borðið, sumir stóðu á því reyndar, og sungum öll lög sem okkur kom til hugar. Stemmingin datt niður þegar rafmagnið kom aftur á.
Síðasta skeið kvöldsins, eða morgunsins enda hefur klukkan verið orðin svona 7 að morgni þarna, var þegar við tókum gríðarlegar umræður um eðli sannleikans, vísindanna og mannsins. Sérstaklega gaman að rökræða við Garðar. Ekki vorum við alltaf alveg sammála en hann var óumdeilanlega góður að færa rök fyrir máli sínu. Reyndar endaði þetta á því að ég, Eggert, Garðar og Hrafnkell vorum einir eftir. Hrafnkell spilaði þá nokkur lög á gítarinn áður en ég vakti Raphaël og Ásgeir. Við fórum heim á leið að ganga tíu.
Það var ógeðsleg þoka á Hellisheiðinni. Ég sá varla neitt og keyrði ofurhægt alla leið. Nú er ég svoltið þreyttur. Var held ég búinn að lofa að hringja í Sleggjuna í dag þegar ég kæmi heim.