Ég byrjaði að spila hlutverkaleiki (roleplay, spunaspil, hugleiki) árið 1994. En það var á vormánuðum árið 1996 sem ég kíkti inn í Bókabúðina Eddu í göngugötunni á Akureyri (sem var enn göngugata) og rak augun í Arcane: The Roleplaying Magazine.
Ég veit ekki hvernig það kom til að Bókabúðin Edda ákvað að kaupa inn Arcane. Helst dettur mér í hug að búðin hafi samið við útgefendurnir um einhvern pakka. Það er erfitt að útskýra hve óvenjulegt var að finna eitthvað svona á Akureyri. Það bara gerðist ekki. Reyndar seldi Bókabúð Jónasar Magic spil nokkru seinna en fyrir nörda var eiginlega ekkert á Akureyri.
Allavega keypti ég blaðið og ég hélt áfram að heimsækja Eddu mánaðarlega þar til búðin sjálf hætti. Einhverju seinna reyndi ég að kaupa blaðið (og helst eldri eintök með) í gegnum netið og þá hafði útgáfu þess verið hætt.
Ég var að taka til í geymslunni um helgina og rakst þá á kassa sem var m.a. merktur Arcane. Ég ætlaði að grípa hann upp en í staðinn gúgglaði ég og fann öll eintökin frá 1-20 skönnuð í hárri upplausn. Þannig að ég hef verið að glugga í þessi gömlu blöð.
Fyrsta blaðið sem ég keypti var nr. 6 og mér þykir auðvitað vænst um það. Það er ekki erfitt að sjá hvers vegna ég tók eftir því, kross með eldglæringum skreytir forsíðuna.
Efni blaðsins var margskonar. Leiðarinn var skrifaður af fráfarandi ritstjóra og í kjölfar þess þurfti ég að fletta upp orðinu Xenophobia. Það var samt ekki fjallað um útlendingaandúð heldur langaði ritstjóranum að nota X sem upphafsstaf í grein áður en hann hætti.
Mikið af blaðinu er gagnrýni um ný spil eða upprifjun á gömlum og góðum. Það sést að Arcane var stofnað í safnkortaspilaæðinu sem gekk yfir á þessum tíma. Þau eru mjög áberandi og það fór mjög í taugarnar á innilegustu hlutverkaleikurunum.
Eitt af spilunum sem fjallað var um í þessu tölublaði kallaðist Netrunner. Það var hannað af Richard Garfield sem er frægastur fyrir að hafa búið til Magic: The Gathering og næstfrægastur fyrir King of Tokyo. Sögusvið Netrunner er það sama og í Cyberpunk 2020 sem var fyrsti hlutverkaleikurinn sem ég spilaði. Spilið fékk 9/10 og ég keypti það auðvitað. En það náði sér aldrei á flug enda of mörg safnkortaspil í boði, ég held að Bjössi hafi kannski keypt það en enginn annar í kringum mig. Spilið var síðan endurgert löngu seinna sem Android: Netrunner og fleiri kannast við það þaðan.
Þarna er líka fjallað um GURPS: Goblins. Hlutverkaleikur þar sem spilarar eru þessi andstyggilegu og heimsku kvikyndi. Bjössi keypti það en mig minnir að varla hafi verið hægt að spila það vegna þess að það fór bara út í kjánalæti.
Ein eftirminnileg grein fjallaði um það þegar spilapersónur deyja, mismunandi sjónarhorn spilara og stjórnenda. Alveg bráðnauðsynlegar pælingar. Það voru líka greinar um að búa til eigin leik, fróðleg yfirferð um gufupönk (ég held ég hafi ekki heyrt á gufupönk fyrren að ég las um það þarna.) og ævintýri sem hægt var að nota í ótal spilum
Forsíðugreinin fjallaði um andúð kristilegra afturhaldsafla í Bandaríkjunum á hlutverkaleikjum. Það er í sjálfu sér alveg stóráhugaverð saga. Þegar ég las hana aftur núna tók ég eftir því að vitnað er í Neil Gaiman þarna (og dómur um eina Sandman bók!) en ég hef örugglega ekkert vitað hver það var. Eftirminnilegast er auðvitað teiknimyndasaga eftir Jack Chick (mjög ruglaður kristilegur afturhaldsseggur) sem fjallar um að hlutverkaleikir leiði til svartagaldurs og sjálfsmorða – en Jesús bjargar auðvitað sínu fólki (það var víst gerð mynd eftir þessu – líklega í háði).
Samkvæmt því sem ég hef lesið hætti Arcane útgáfu vegna þess að auglýsingatekjur drógust saman. Það gerðist aðallega vegna þess að stærsti auglýsandinn – TSR sem gaf út Dungeons & Dragons – fór á hausinn. Þar töldu menn að safnkortaspil bæru helst ábyrgðina vegna þess að spilarar hefðu ekki efni á að kaupa bæði bækur Magic spil. Leifarnar af TSR síðan voru keyptar af Wizards of the Coasts sem hafði einmitt gefið út Magic: The Gathering.
En ég er allavega þakklátur fyrir að hafa fengið svona innsýn inn í stærri heim hlutverkaleikja um hríð. Ég man ekki eftir því að hafa, fyrr eða síðar, mætt í hverjum mánuði í bókabúð til að kaupa tímarit. Endilega kíkið á það ef þið hafið áhuga á hlutverkaleikjum.
Þegar ég varð sex ára fékk ég Gráskallakastala (Grayskull) í afmælisgjöf. Hann er löngu glataður eins og flest dót sem ég átti í æsku. Þannig að þegar ég sá að hægt var að búa til teningaturn sem byggður var á þessum kastala sló ég auðvitað til.
Við fengum m.a. spil úr Fallen Empires línunni. Ég veit ekki hvort það var á tilboði eða hvað. Allavega eru þessi spjöld ekki hátt skrifuð í sögu MtG, líklega af því að það var framleitt alltof mikið af þeim. Við vissum það ekkert og ég var allavega hrifinn af mörgum FE spilunum sem ég fékk. Þá höfðuðu teikningarnar til mín.
Ég man að ég var einhvern tímann í Míþríl að kaupa spil. Ég fékk Icy Manipulator og um leið þá kom annar viðskiptavinur, sem vissi greinilega mikið meira en ég um Magic, og vildi skipta til að fá spjaldið. Ég var ekki alveg viss hvað ég ætti að gera af því að ég var vanur að skipta bara við vini mína. En hann hélt áfram að bjóða mér fleiri og fleiri spjöld. Að lokum gaf ég eftir þegar ég fékk einhvern dreka. En mér leið alltaf svo óþægilega af því að ég vissi ekki nógu mikið um verðgildi spila. Ég sá eiginlega eftir þessu og leið ekki einu sinni betur eftir að hafa flett upp verðgildunum löngu seinna og komist að því að ég hafði grætt vel og vandlega samkvæmt þeim.
