Þegar ég fór á fætur ætlaði ég að fá mér ristað brauð. Brauðið hafði hins vegar tekið upp á því að mygla um helgina. Ég fór því út og keypti mér kafbát í Centra. Hann var góður en ég verð að fara að finna eitthvað fleira svona til að borða til að hafa þetta fjölbreyttara.
Ég keypti síðan vigt í Argos. Hún hefur reyndar það hlutverk að vigta farangur þegar að því kemur. Fór síðan og verslaði nauðsynjar í Tesco.
Ég fór í tíma í írskri sögu um sexleytið. Sat með Lulu. Tíminn fór að mestu í að ræða um skipulag kúrsins sem ég hélt að hefði verið afgreitt í síðustu viku. Síðan var aðeins talað um hungursneyðina.
Eftir tíma hitti ég Steffi, Isabel og Anegrid. Þær voru að fara til að fá sér fisk og franskar. Ég hafði einmitt haft það á stefnunni að prufa þann rétt svo ég fór með þeim. Við fórum á elsta Fish & Chips stað borgarinnar. Þegar kom að mér í röðinni þá átti ég verulega erfitt með að skilja afgreiðslumennina. Mjög þykkur hreimur hjá þeim.
Fiskurinn var þorskur, mun stærra stykki en ég bjóst við. Hann bragðaðist ágætlega en þetta er frekar soralegur matur.
Eftir á skruppum við á krá en ég stakk fljótlega af þar sem Þjóðverjarnir voru á fullu að tala þýsku. Þetta er það sem gerir hinn hópinn minn mun þægilegri. Þau missa sig reyndar stundum í Tékkóslóvakískuna en hins vegar er Kamil voða duglegur að leiða þau aftur inn í enskuna svo við hin skiljum. Hann tekur það líka greinilega alvarlega að æfa enskuna hérna.
Þegar ég fór að rölta heim þá áttaði ég mig á því að ég vissi ekki beint hvaða leið leiddi heim. Ég ákvað bara að ráfa af stað og villtist dáltið vel og vandlega. Ég ákvað að panikka ekkert heldur bara að reyna að komast niður í bæ. Ég gladdist mjög þegar ég rakst á ánna Lee. Ég kom mér út á „eyjuna“ og þar er eiginlega ekkert hægt að villast. Þegar ég kom að Brian Boru brúnni (sbr. myndin í eldri færslu) kallaði Steffi á mig. Hún hafði farið fimmtán mínútum á eftir mér af stað en kom þarna á sama tíma og ég. Við röltum síðan saman endasprettinn.