Nei, þetta verður ekki væmið!
Áðan var ég í nauðum staddur, en fyrsta seinkoma lífs míns (þ.e. utan skóla) virtist vera í uppsiglingu. Leitaði ég á náðir ömmu minnar, sem ég hef stundum viljað setja í samhengi við þennan hérna, lánaði (já, lánaði!) mér bílinn sinn. Hvað kom fyrir? Hefur höggormurinn brugðið sér í meyjar líki? Er sjálfur andskotinn að freista mín? Eitthvað þykir mér þetta gruggugt og verandi með afbrigðum vænisjúkur hef ég hrapað að ályktun, tveimur reyndar.
1) Amma vill vingast við mig. Tel ég það ólíklegri kostinn
2) Bíllinn er að hruni kominn (keyptur skömmu eftir að ég fæddist) og amma ráðgerir að ég vilja kaupa hann – á uppsprengdu verði að sjálfsögðu.
Eins og ég áður sagði krefst þetta nánari athugana. Mér líst ekki á blikuna.