Í gær var haldin árshátíð Mímis í Reykjavíkurakademíunni. Þar var ég víttur fyrir að reyna við kvenmenn og meina eitthvað með því og þurfti því að kneifa mjaðarhorn. Stúlkan á undan mér var einmitt vítt fyrir að reyna við karlmenn og meina ekkert með því. Ekki veit ég hvort meintar viðreynslur sköruðust, en vinkona mín ein úr íslenskudeildinni varð fyrir barðinu á hliðarsjálfi mínu á barnum seinna um kvöldið og er hún hérmeð beðin afsökunar.
Á árshátíðinni hitti ég Helga Guðmundsson fílólóg og spjallaði heillengi við hann. Sem væri ekki í frásögur færandi nema fyrir það að eftir að ég vaknaði heima hjá Gunna (ásamt sínum daglega skammti af kvenmanni) hélt ég á bókamarkað í Perlunni og hitti hann aftur. Þau hjón sögðust hafa endurnýjað trúna á mannkynið eftir ferðina því svo ótrúlega margt fólk væri að kaupa bækur. Hinsvegar virtist sjálfum mér að mest umferðin lægi um kukldeildina.
Sem von var að fannst Valdi þarna innaní kösinni með innkaupakerru fulla af bókum og sjálfur gerði ég nokkur góð kaup þarna, t.a.m. keypti ég ljóðasafn Ísaks Harðarsonar, Ljóðvegasafn Sigga Pé, Eyðieyju Kalmans, Borg Rögnu Sig o.fl. Svo er spurningin hvenær maður les þetta allt saman. Kannski ég bíði með það og yrki ljóð um byltingarlitaða trefilinn hans Kára og þann geypilega káríska hnút sem öllu storkar nema ímyndunaraflinu. Eins og Kári veit er ég afar hrifinn af fallegum treflum og ólíkum leiðum til að hnýta þá, og sit gjarnan löngum stundum með latté við hönd og sem ljóð, þannig að þetta er ekki svo galin hugmynd.