Við sem vinnum við þjónustustörf þurfum að venjast því að endurtaka okkur oft yfir daginn. Frá því við færðum afgreiðsluaðstöðuna okkar um daginn hefur annar hver lánþegi – ég ýki ekki – sagt: Hva, bara alltaf verið að breyta!
Sum okkar hafa kosið að tala um hagræðingu, ég á hinn bóginn vil ekki heyra það orð í mín eyru og segi fólki að í næstu viku verði borðið komið í hitt hornið. Einum lánþega sagði ég að þetta væri félagsfræðitilraun til gamans gerð.
Á meðan eykst alltaf aðsóknin og metið í nýskráningum skírteina er slegið dag hvern. Í dag komu 400 manns á bókasafnið. Það er með ólíkindum fyrir lítið hverfissafn sem aðeins er opið í níu tíma á dag. Miðvikudagar eiga að heita rólegustu dagarnir.
Undantekningalítið er fólk yfir sig hrifið af þjónustunni sem við veitum. Undantekningarnar eru það fólk sem yfirleitt segir ekki mikið og er því ekkert sérstaklega að hrósa okkur. Ég man ekki hvenær síðast var kvartað við mig. Sá þverskurður borgarbúa sem kemur á litla bókasafnið í Sólheimunum og almennt fann þörf á að tjá sig um pólitík – nokkuð stór hluti vel að merkja – var allur í stjórnarandstöðu fyrir skiptin.
Ef einhver tjáir sig um pólitík núna, sem er undantekning fremur en hitt, þá heyrast aldrei styggðaryrði um nýju stjórnina. En hún hefur svosem ekki verið lengi við völd. Lánþegar tala hinsvegar þónokkuð um Davíð Oddsson, og nauðsyn þess að hann víki.
Reykjavíkurborg hefur svo kveðið sinn kreppudóm, og til að mæta kröfum borgarinnar hafa svið hennar hvert fyrir sig gert viðeigandi ráðstafanir. Bókasafnið hefur ekkert bruðlað og því er nokkuð erfitt að mæta kröfum um niðurskurð – ólíkt öðrum stofnunum borgarinnar. Það er því útlit fyrir að öllum útibúum þurfi að loka í tvær vikur í sumar, aðeins einu í einu að sjálfsögðu. Þetta var ákveðið í stað þess að skerða þjónustu, svosem að stytta opnunartíma og annað slíkt.
Þrátt fyrir ýmislegt sem fólk getur haldið eru bókasöfnin nefnilega vel reknar stofnanir. Og mér finnst þetta allt segja sína sögu, allt ofangreint. Það er í raun fátt sorglegra en ef að fíflagangur fyrrum stjórnvalda verður til þess að skera þarf niður í grunnþjónustu samfélagsins. Og heyri það náunginn sem skrifaði í moggann og lagði til einkavæðingu bókasafnanna, að hann er fífl og fáviti, og megi hann hvergi þrífast meðal siðaðra manna.