Jæja, um klukkan fimm í gær komu listarnir í íbúðina og það eru vitlausir listar. Frábært. Ég fór í Harðviðarval og var að tala við sölumann þar. Enn og aftur var nákvæmlega sami hrokinn og leiðindin. Ég útskýrði fyrir honum að þetta kæmi sér afar illa fyrir mig en ekkert breytti fasi mannsins. Að lokum missti ég mig og öskraði raunverulega á kallinn. Það virkaði. Hann reddaði þessu.
Ég veit ekki hve langt er síðan að ég hef öskrað á einhvern, það þarf nefnilega mikið til. Ég er vanari að byrgja svona inni en ég snappaði yfir þessum fíflum. Harðviðarval er víst fjölskyldufyrirtæki, spurning hvort að hálfvitaskapurinn sé fjölskyldueinkenni? Það sem er verst við þetta er að ég hefði ekki þurft að láta senda listana. Þeir voru rétt rúmir tveir metrar en ekki þrír einsog ég bjóst við og passa því meiraðsegja í minn litla bíl. Sölumanninum datt ekki í hug að minnast á það þegar ég var að biðja um keyrslu. Hálfvitar í Harðviðarval. Ég hef bara aldrei lent í öðru eins kjaftæði. Ömurlegheit almenn.
Maður á alltaf að meta þjónustufyrirtæki á því hvernig þau bregðast við þegar eitthvað fer úrskeiðis. Það getur nefnilega alltaf eitthvað komið upp á.
Í gær fór ég á American Style eftir að hafa skotist í búð (mikið farið út að borða þegar maður á hvergi heima). Kókið úr gosvélinni var goslítið og ég kvartaði. Afgreiðslustúlkurnar kíktu á þetta, sögðu að þær þyrftu að skipta um í vélinni. Spurðu síðan hvort að við vildum ekki bara fá gosdósir í staðinn því það tæki smá tíma að skipta um í gosvélinni. Vandamál kemur upp og því er reddað. Ekkert þras eða kjaftæði, málið bara skoðað og því reddað.