Hverjum dettur í hug að tala svona um sjálfan sig?
Mér finnst hugmyndin um að sýna iðrun með því að fara í göngutúr vera stórundarleg. Hvernig fá menn svona hugmyndir? Er svona óbærilega erfitt að rölta um Þingvelli eða í kringum Mývatn? Maður sýnir iðrun í verki en ekki með labbi.