Flestar myndir sem ég tengi við Ásgeir eru þess eðlis að ég tel þær vera hluti af kvikmyndauppeldi sona minna. Þannig að ég ætla að bíða með sumar þar til allavega annar hvor þeirra hefur tíma til að horfa með mér.
Í staðinn fór ég að skoða hvaða myndir ég hafði verið með á stefnuskránni til að gera að upp kvikmyndaárið 2024 rakst ég á Hit Man (sem er á sömu mörkum og margar aðrar myndir – kvikmyndahátíðir 2023 – almenn dreifing 2024). Leikstjóri myndarinnar er Richard Linklater sem var í miklum metum hjá Ásgeiri (sérstaklega tvær af þremur Before-myndunum, sbr. spjall okkar í Botninum í fyrra). Ég sá líka að það var grein um myndina á Menningarsmyglinu. Svo að ég stökk á hana.
Þetta er dökk gamanmynd. Aðalpersóna myndarinnar er Gary Johnson sem var til í alvörunni þó líf hans færi á aðeins aðrar brautir en nafna hans í myndinni. Á köflum var ég hræddur við að dulargervin, sem sjást á veggspjaldinu, yrðu of mikið í ætt við Chevy Chase í Fletch. Einu sinni fór gervi alveg upp að línunni en ekki yfir (eða ég fyrirgaf það bara).
Það er tvennt sem lætur þessa mynd ganga upp. Sambandið í kjarna myndarinnar er trúverðug. Það er „efnafræði“ í gangi . Aðallega er það samt aðalleikarinn Glen Powell sem á myndina. Hann leikur mörg hlutverk í myndinni og gerir það alveg ótrúlega vel.
Ég þekkti ekki Glen Powell og þegar ég fletti honum upp sá ég að hann hafði ekki afrekað margt stórt. Hann skrifaði líka handritið í samvinnu við Linklater. Þannig að ég mun reyna að hafa augun opin fyrir því sem hann gerir í framtíðinni.
Myndin er ekki einföld saga. Hún spyr grundvallarspurninga um sjálfið og siðferði okkar. Undir lokin er hún næstum því farin að predika en ég held að það sé ekki jafn gróft og við gætum ályktað út frá söguþræðinum.
Þessi er alveg á mörkunum að skríða upp í tvo þumla upp og auðvitað er aldrei raunverulega hægt að meta gæði mynda – nema með kannski með tíð og tíma. Ég get samt mælt mjög innilega með henni.