Ég mun eignast eiginkonu og tvö sveinbörn ef marka má pendúlinn hennar Sunnefu. Hvað ætli hún heiti samt í alvöru talað? Það er ekki til nokkur manneskja sem heitir Sunnefa, í alvöru talað! Annars má svona til gamans geta að ég er ölvaður mjög. Hefi ég og uppgötvað í kvöld að ég get ekki drukkið bjór mér til ölvunar, rétt eins og Bibbi. Ég verð að drekka sterkt áfengi til að höndla vímuna og þá er aðeins tvennt í boði: Íslenskt Brennivín eða Tequila. Það er minna vesen að drekka brennivín svo ég held að ég haldi mig við það þar til ég finn eitthvað nýtt. Annars fer ég að hitta vin minn á morgun. Vin sem ég hef ekki hitt síðan í byrjun vorprófa. Það verður gaman. Það eina sem heldur mér edrú á sumrin er vinnan og hann. Það eins sem heldur mér edrú á veturna er skólinn og hann. Einhvern veginn held ég að það verði aðeins hann í vetur.
Að öllu þrugli slepptu þó, þá held ég í alvöru talað að ég hafi þjáðst af einhvers konar þunglyndi síðastliðin átta ár. Undarlegt það. Og hvað? Auðvitað veit ég að það er ekkert gamanmál, enda er ég ekki að grínast. Ef einhver lesenda minna velkist í vafa um orð mín má viðkomandi hlusta á allt það er Radiohead hefir gefið út og dæmt mig eftir því hve þunglyndisleg tónlistin er. Málið er þó kannski helst það að ég þrífst vel í vanlíðan og þ.a.l. er þetta ekkert rosalegt vandamál. Vægt þunglyndi if you will.